tag:blogger.com,1999:blog-2719489757683548362024-03-09T06:59:56.502+06:30ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်စ္တဲ့ ကဗ်ာေတြစိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.comBlogger181125tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-12555732845294714252010-03-29T16:45:00.000+06:302010-03-29T16:46:27.132+06:30ဘဝအဓိပၸါယ္ရွိရွိ ေသဖို႔အတြက္ကေတာ့...<br />ေခါင္းထဲမွာ အမွိဳက္ေတြ မရွိမွ ေကာင္းမယ္..<br />အတၱေတြ ၊ မာနသံေတြ ၊ ေလာဘေဒါသေတြ..<br />အားလံုးကို ရွင္းပစ္လိုက္ၿပန္ေတာ့လည္း..<br />ေနရထိုင္ရတာကိုက ဂြက်ၿပန္ေရာ...<br />သိပ္ခက္မွာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး...<br />လူပီ သ လာေလ....<br />အသက္ရွဴဖို႔ ၀န္ေလးလာတာ မဆန္းေတာ့ပါဘူး....<br /><center><font color = "red">လက္႐ံုး</font></center>ေဇာ္မ်ိဳးထက္http://www.blogger.com/profile/13410585021983464611noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-89116676220252027262010-03-17T08:24:00.000+06:302010-03-17T08:24:32.086+06:30ငါ့လက္ထဲက ဂ်ိဳကာငါဟာ ငါ့ရဲ႕ ဟာသပါပဲ<br />
လူရႊင္ေတာ္ဒဏ္ရာနဲ႔ "မေက်မနပ္ျပတ္လံုး"ေတြ ေရ႐ြတ္<br />
တစ္ကိုယ္ေတာ္ေမွာက္မွားခဲ့တဲ့ မိုးႀကိဳးညပ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ<br />
<br />
ဂ်ိဳကာတစ္ေကာင္ရဲ႕ငိုပြဲဟာ လူမ်ားေတြအျမင္မွာေတာ့ ရယ္စရာပါပဲ<br />
ငါလည္း ငါ့ကိုယ္ငါ ဝမ္းနည္းပက္လက္ ရယ္ပြဲဖြဲ႕<br />
<br />
အမုန္းေက်ာက္တံုးေတြ ငါ့လည္ပင္းမွာ အသာအယာခ်ီဆြဲ<br />
ကံတရားမ်က္ႏွာလိုက္မႈကို မယံုမၾကည္နဲ႔<br />
နာက်င္ခံခက္ ဒုကၡပင္လယ္ထဲ ထိုးဆင္းလိုက္တဲ့အခါ<br />
<br />
ငရဲ နဲ႔ နိဗၺာန္ ေက်ာခင္းကပ္လ်က္<br />
ပရိတ္သတ္ႀကီး ရီ(ရယ္)ပါ။ <br />
<center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-60985251847958280082010-02-26T21:57:00.002+06:302010-02-26T21:57:41.963+06:30ငါ့ဘန္ဝတ္ ဘယ္သူေ႐ႊ႕သြားသလဲ?အနည္ထိုင္ေနတဲ့ မန္မိုရီေတြ<br />
အမိႈက္ေတြ အျပည့္နဲ႔ ဟာ့ဒစ္ေတြ<br />
ေခတ္ႀကီးထဲ<br />
ငါ့ဘန္ဝတ္ကို ဘယ္သူလာလုသြားသလဲ<br />
<br />
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ တြက္ခ်က္မႈနဲ႔ ရွင္သန္ေနရတဲ့ ပေရာစက္ဆာေတြ<br />
ေကဘယ္ေပါင္းစံုေပၚမွာ ေျပးလြားေနရတဲ့ ေဒတာေတြ<br />
အေရးႀကီးလို႔ပါ<br />
ငါ့ဘန္ဝတ္ကို လာမလုၾကပါနဲ႔<br />
<br />
လိုက္မမီႏိုင္ေအာင္ အသစ္ေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ဝက္(ဘ္)<br />
စြမ္းအင္သိပ္စားတဲ့ ပ႐ိုဂရမ္<br />
လိုအပ္မႈေတြထဲ<br />
ငါ့ဘန္ဝတ္ေတြ ဘယ္ေပ်ာက္ကုန္ျပီလဲ<br />
<br />
ေပၚလာတစ္စကၠန္႔<br />
ေပ်ာက္သြား ခဏခဏ<br />
ၾကည့္ေနတဲ့ ဗီဒီယို ထစ္ေနလို႔ပါ<br />
ငါ့ဘန္ဝတ္ေလး ျပန္ေပးပါ<br />
<br />
ဝါယာႀကိဳးေတြနဲ႔ ကမ႓ာ<br />
ဝါယာႀကိဳးမဲ့ ကမ႓ာ<br />
ထိုင္ပဲေစာင့္ေနရမလား၊ ဟန္မ္ နဲ႔ ေဟာ့ လိုပဲ ထၿပီးလိုက္ရွာရမလား<br />
ေပ်ာက္ေနတဲ့ ဘန္ဝတ္ေတြအတြက္...<br />
<center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-8409137654794135902010-02-16T12:37:00.002+06:302010-02-16T12:37:23.332+06:30ဒီေန႔အေၾကာင္းမေန႔ကအေၾကာင္း မေျပာနဲ႔ဆိုေတာ့<br />
ဒီေန႔အေၾကာင္း ေရးမယ္<br />
ဒီေန႔က ငါရဲ႕ထံုထိုင္းမႈေတြနဲ႔<br />
ဒီေန႔က ငါ့ရဲ႕ ေညာင္းညာမႈေတြနဲ႔<br />
<br />
အေမ့ဆီ ဖုန္းဆက္တယ္<br />
ေျခသည္းလက္သည္း ညႇပ္တယ္<br />
အြန္လိုင္းေပၚမွာ တစ္ေနကုန္တယ္<br />
မျပီးေသးတဲ့စာေတြကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္<br />
<br />
ေကြးေကာက္သြားတဲ့ေျခသည္းေတြလို ငါ့စိတ္နဲ႔ငါ ေျခစြယ္ငုတ္တဲ့ ဒီေန႔<br />
လူမႈေရး ေညာင္းညာမႈေတြနဲ႔ ဒီေန႔<br />
ကိုက္ေနတဲ့ မ်က္ရိုး၊ ဆာေနတဲ့ဗိုက္၊ ကိုယ္ေသြးကို ျပန္စုတ္မိတဲ့ ဂ်ပိုးလို ဒီေန႔<br />
တံခါးေတြ ဖြင့္ထားသလိုလို ပိတ္ထားသလိုလို မတင္မက် ဒီေန႔<br />
<br />
ကိုယ္ကိုကိုယ္ ျပန္မဆက္သြယ္ႏိုင္<br />
ကိုယ္ဘာသာစကားကိုယ္ နားမလည္<br />
ကိုယ့္ေအာ္သံ ကိုယ္ မၾကား<br />
ကိုယ့္ငရဲမွာ ကိုယ္ေပ်ာ္တဲ့ ဒီေန႔ေပါ့<br />
<br />
ေမေမေရ ဖုန္းကိုင္ပါေတာ့<br />
ထံုထိုင္းမႈမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေရျပားေတြ ေျခာက္ေသြ႕ကုန္ေပါ့<br />
<center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-20673102614027373332010-02-07T14:22:00.003+06:302010-02-08T21:46:07.443+06:30အဓိပၸာယ္ေတြ ရွာမရေတာ့တဲ့အခါ... ကဗ်ာေရခိုးရိုက္ေနတဲ့ မွန္တစ္ခ်ပ္လိုပဲ<br />
အနာဂတ္ေတြက ေ၀၀ါး - ေ၀းေ၀းမျမင္ႏိုင္<br />
အခ်ိန္မွန္ပ်က္တတ္တဲ့မီးလိုပဲ<br />
ကံဆိုးျခင္းက အခ်ိန္မွန္ထက္ေစာေစာျပီး ေရာက္ေရာက္လာ - တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ေနကုန္<br />
ဒီလိုနဲ႔ ကမ႓ာၾကီးလည္ေနပါတယ္ - ယံု။<br />
<br />
အံု႔မိႈင္းေမွာင္မိုက္တဲ့စိတ္ေကာင္းကင္<br />
ငါတို႔ဆီမွာ<br />
ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးေတြက ခပ္မ်ားမ်ား<br />
တြန္းဖြင့္လိုက္ဖို႔လက္ေတြက နည္းလြန္း<br />
အတၱေတြ အ႐ိုင္းဆန္လိုက္ပံုမ်ားေျပာပါတယ္<br />
ကၽြန္ျဖစ္လည္း ကၽြန္ပါးေတာ့ ဝ လိုက္ခ်င္ေသးတယ္<br />
<br />
ကိုယ္ - စိတ္<br />
ဖ်ားနာျခင္းမွာ မၾကာ မၾကာ ယဥ္ပါး<br />
ငါတို႔က ဒဏ္ရာစုေဆာင္းသူ<br />
ငါတို႔က ၾကမ္းေပၚက်ကြဲတဲ့ ၾကက္ဥပါး<br />
ေၾကကြဲစတိုင္း ေသြးရဲသားရဲ လွရဲ႕<br />
<br />
အစာေခ်ာင္းေနတဲ့ က်ီးေတြ သိပ္မ်ားလြန္းတဲ့ ကမ္းေျခပါ<br />
ငါတို႔ရဲ႕ ေသြးရဲသားရဲေတြ လံုျခံဳေအာင္ ဖြက္ထားလိုက္ၾက<br />
ရာသီဥတုက အခုအခ်ိန္ထိ မေကာင္းႏိုင္ေသးဘူးရယ္။<br />
<center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-15392454328458268632010-01-08T08:48:00.000+06:302010-01-08T08:48:20.475+06:30အေမအတြက္ ကဗ်ာ ၃ေမေမ ေရ ...<br />
အရိုင္းအစိုင္းမာယာေတြနဲ႔ေတြ႕တိုင္း ေခၚေနမိတာ အျကိမ္ႀကိမ္ေပါ့<br />
ေမေမကေတာ့<br />
ေလာကဓံ ဘယ္ႏွစ္ပါးျဖစ္ျဖစ္ ထမ္းထားမွာပဲ ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳး<br />
လာမယ့္ အႏၲရာယ္ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ ... <br />
အဲဒီလို... ကၽြန္ေတာ့္ ထမင္းပန္းကန္ေလးကို ျဖည့္ျဖည့္ေပးခဲ့တာ ၾကာေပါ့<br />
<br />
ဒါေပမယ့္ေလ <br />
ကၽြန္ေတာ္ဆိုးသမွ်က ေမေမ့မ်က္ရည္<br />
ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း မတရားဘူးေနာ္ ေမေမ...<br />
ေမေမ့ရင္ထဲကို ဆူးေတြထိုးထိုးသြင္းေနတဲ့ လူဆိုးေလးကၽြန္ေတာ္ပါ<br />
ေမတၱာတရားကို တာဝန္မေက်ခဲ့တဲ့ လူမိုက္ကၽြန္ေတာ္ပါ<br />
အခုမွ ေနာင္တေတြနဲ႔ မ်က္ရည္ဝဲ<br />
အေဝးကပဲ ရိွခိုး ဦးခ်ေနရပါျပီ ေမေမရယ္<br />
<br />
"ေမေမရဲ႕သားႏိုင္တယ္" ေဇာ္ဝင္းထြဋ္သီခ်င္းေလး ဆိုခ်င္တာေပါ့<br />
အခုေတာ့ ေမေမ့ မျမင္ကြယ္ရာမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္က်႐ံႈး<br />
ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ လက္မေျမာက္ခဲ့ပါဘူး<br />
ေမေမ့ရင္ထဲ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေတြပဲ ႐ြာသြန္းေစဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ႐ြာမယ့္မိုးပါ ေမေမ<br />
ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ စ မယ္ေနာ္။ <br />
<br />
အိမ္က ထမင္းဝိုင္းေလးလည္း ေနရာေတြ လြတ္လို႔ လပ္လို႔ ေနမွာ<br />
တစ္ေန႔ေန႔ေပါ့ ေမေမရယ္<br />
အဲဒီတစ္ေန႔ေန႔မွာ မိသားစုေကာင္းကင္ထဲ အတူတူ ပ်ံသန္းျကမယ္<br />
ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း အေတာင္ပံေတြ ျဖန္႔လို႔ေပါ့။<br />
အဲဒီတစ္ေန႔ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေမေမ့ရင္ခြင္ထဲမွာ ခိုနားေနတဲ့<br />
သားလိမၼာေလးျဖစ္ေနလိမ့္မယ္<br />
တစ္ေန႔ေန႔ေပါ့ ေမေမေရ...<br />
<br />
ဆုေတာင္းျခင္းမ်ား<br />
ေမေမ့ရဲ႕ ေမတၱာျဖင့္ ျပည့္ပါေစသား<br />
<center><font color = "red">စိုင္းေလာ၀္ပိန္း</font></center><br />
<center><font color = "blue">ေကာင္းကင္မ်ား၏ အတၳဳပၸတၱိ ၂၀၁၀ မွ</font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-40588257128541967122010-01-04T09:31:00.000+06:302010-01-04T09:31:16.722+06:30မင္းကေတာ့ စိတ္ထဲရိွရာေျပာလိုက္တာပဲ ငါမွာေတာ့ ကဗ်ာမစခင္ကတည္းက<br />
အလြဲႀကီးလြဲျပီး ဇာတ္သိမ္းသြားပါၿပီ<br />
ဆိုေတာ့<br />
ဒီကဗ်ာကို ဆက္ဖတ္ဖို႔ မလိုေတာ့ပါ။<br />
<br />
လမ္းေဘးယဥ္ေက်းမႈ<br />
စကားႀကီးစကားက်ယ္<br />
တယုတယ ထမ္းထားတဲ့ အယူအဆအလြဲ<br />
မင္းကိုသိေစခ်င္တယ္ ညီေလးေရ...<br />
ဆန္႔က်င္တဲ့အေတြးအေခၚတိုင္း ေဖာက္ထြက္တဲ့အေတြးအေခၚ မဟုတ္ဘူး<br />
<br />
တစ္ခါတစ္ေလ ေဘးဘီကို လွည့္လွည့္ၾကည့္ပါဦး<br />
မင္းကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ႏိုင္မယ္<br />
ဘီယာဆိုင္ ထိုင္ႏိုင္မယ္<br />
အဲဒါနဲ႔ပဲ အယူအဆအလြဲႀကီးကို ေကာက္မထမ္းလိုက္ပါနဲ႔<br />
အခ်ိဳ႕ဆို လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းေပၚမွာေတာင္ မထိုင္ႏိုင္ဘူး<br />
<br />
ငါတို႔ ဦးေႏွာက္ေတြ စနစ္တက် အဖ်က္ဆီးခံေနရတာပါ<br />
ငါတို႔ အလ်င္အျမန္ ျပန္တည္ေဆာက္ရမယ္<br />
ဒါေပမယ့္<br />
အဆိပ္ခတ္တဲ့လက္ကိုမွ ေျပးနမ္းတဲ့ မင္း<br />
မင္းနဲ႔ငါ၊ ငါနဲ႔မင္း - လွလွပပႀကီး ကြဲၾကေလသတည္းေပါ့<br />
<br />
မတူညီမႈေတြရိွမွ ညီမွ်ျခင္းေတြ တန္ဖိုးတက္ခဲ့<br />
ဆန္႔က်င္ဘက္ထဲ ငါတို႔ေတြကို ၾကဲခ်လိုက္ေပါ့<br />
မစခင္တည္းက လြဲခဲ့ၾကတယ္။<br />
<center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-57362380792976276082009-12-28T18:44:00.001+06:302010-01-28T10:11:47.183+06:30အသံုးမက်တဲ့ဇာတ္လမ္းထမင္းတစ္လုပ္ဝါးမိတိုင္း<br />
ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့ ခ်ိဳ႕တဲ့ပါးစပ္ေတြကို သတိရတယ္<br />
<br />
ဇိမ္က်က်အိပ္ရာေပၚ အိပ္လိုက္တိုင္း<br />
တမံတလင္းေပၚက ေက်ာေတြကို အားနားမိတယ္<br />
<br />
ေျပာခ်င္တာ လြတ္ခနဲ ေျပာလိုက္တိုင္း<br />
ေျပာခြင့္မ႐ိွတဲ့ ပါးစပ္ေတြအတြက္ နာက်ည္းမိတယ္<br />
<br />
ၾကည့္ခ်င္တာေတြ ၾကည့္ခြင့္မ႐ိွတဲ့ မ်က္လံုးေတြအတြက္<br />
တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ေပးခ်င္တယ္<br />
<br />
ဒီဇာတ္လမ္းမွာ<br />
အတၱက မင္းသား၊ ငါက ဗီလိန္ပါ။<br />
အတၱထိုးသမွ် ႀကိတ္သမွ် ငါ့မွာ နဖူးကြဲ ဒူးျပဲ။<br />
အတၱ ခ်ည္ေႏွာင္သမွ် ငါ့မွာ မလႈပ္သာ မလူးသာ။<br />
အသံုးက်တာ တစ္ခုမွ မလုပ္ျခင္းေတြ ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။<br />
<br />
ကၽြန္ေတာ္ဟာ အရွက္နဲခဲ့ပါတယ္ ေဖေဖ။<br />
<center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-24653341655221424462009-12-22T11:21:00.002+06:302009-12-22T11:21:25.097+06:30သက္ျပင္းဟာ ေႏြဦးရဲ႕ေလပူေတြထက္ ပူလြန္းတယ္ေႏြဦးေရ<br />
သက္ျပင္းေတြနဲ႔ ေမ်ာခ်ေနရတဲ့ ငါ့ရဲ႕စိတ္ေတြမွာ<br />
မင္းေပးတဲ့ မီးေတာက္တစ္ခုဆီကိုင္လို႔<br />
အ႐ူးေသြးထန္ေနတဲ့ ကမၻာေျမကို ခ်စ္စိတ္နဲ႔ ငါေငးေနမိရဲ႕<br />
<br />
ေခတ္ကိုက အေကာင္းျမင္၀ါဒီလုပ္မရတဲ့ ေခတ္ေလ<br />
နာမည္ပ်က္ေလ ဂုဏ္တက္ေလဆိုသူလဲ ႐ိွရဲ႕<br />
သူမ်ားေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ခူးခပ္စားေသာက္သူလဲ ႐ိွရဲ႕<br />
ေဝဒနာျပင္းျပင္း ဒဏ္ရာေပၚကို ဓားနဲ႔ခုတ္ခ်သူလဲ ႐ိွရဲ႕<br />
<br />
ေျပာၾကေၾကးဆိုရင္ ေဆးခါးႀကီးတစ္ခြက္ပါပဲ<br />
ၾကက္ေျခခတ္ေတြနဲ႔ ေစြ႕ေစြ႕နီလို႔<br />
ေသြးဆာေနတဲ့ နာရီေတြက အသက္ပါေအာင္ကို ႐ွ တယ္။<br />
<br />
ခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ပါပဲေလ<br />
ေခါင္းအခါခါ ခါမိ၊ သက္ျပင္းအခါခါ ခ်မိတာ<br />
ခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ပါပဲ<br />
ဒီလူေတြ ဆိုးယုတ္သမွ် ငါ့ရင္ဘတ္မွာ ဒဏ္ရာနက္နက္ႀကီးေတြ ျဖစ္ျဖစ္သြားတာ<br />
ဒီခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ပါပဲေလ<br />
မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ဒီကဗ်ာကို ေရးေနမိတာေပါ့<br />
<br />
ေႏြဦးေရ...<br />
ငါတို႔ကမၻာေျမ ...ဒီက်ိန္စာကပ်ယ္ဖို႔<br />
ေသြးေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ကုန္ဦးမွာလဲကြာ?<br />
<center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-76387296627905040552009-12-15T19:20:00.003+06:302009-12-15T19:20:40.138+06:30စိတ္ပ်က္ျခင္းေတြ ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ (၂)ေန႔ရက္ေတြ တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ျဖတ္သြား<br />
ဒီဇင္ဘာေတြ ေႂကြကုန္ျပီ ဒီဇင္ဘာေရ<br />
ငါကေတာ့ ဒဏ္ရာရ ေျကာင္တစ္ေကာင္လို အခန္းေအာင္း<br />
ငါခၽြန္ခဲ့တဲ့ ျမႇားေတြလည္း တုံးခဲ့ေပါ့<br />
စိတ္ေတြေလတယ္<br />
အေတြးေတြေလတယ္<br />
ထံုးထိုင္းမႈေတြက အစြန္းေရာက္ေအာင္ကို ခၽြန္ထက္ျပ<br />
ဘဝက စိတ္ပ်က္ျခင္းေတြ ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္<br />
<center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-37740132841780856832009-12-07T17:10:00.000+06:302009-12-07T17:10:56.152+06:30ဒီဇင္ဘာဒီဇင္ဘာက ျပကၡဒိန္ေပၚကေန ငါ့ကို ေပေစာင္းေစာင္းၾကည့္တယ္<br />
ဟုတ္ပါ့… ငါကလည္း အမွတ္တမဲ့ ေမ့ေနတယ္<br />
ရာသီဥတုကိုက သတိမမႈမိေအာင္ ပါးပါးလ်လ်ပဲ ေ႐ြ႕သြားေနေပါ့<br />
<br />
အံက်လာတဲ့ ေျခာက္ကပ္ကပ္အေအးဓာတ္<br />
႐ုတ္တရက္ထိေတြ႕လိုက္ရေတာ့မွ ငါလန္႔သြားတယ္ ဒီဇင္ဘာ<br />
ျဖည္းျဖည္းေအးေဆးေပါ့…<br />
အခုေတာ့ မင္းက ၀ိဥာည္တစ္ေကာင္လိုပဲ သိပ္ေျခာက္လန္႔တယ္<br />
<br />
ငါမင္းကို ရပ္ၿပီး ၾကည့္ရႈခံစား မေနႏိုင္ဘူး ဒီဇင္ဘာ<br />
မႏွစ္ကလို ငါမင္းကို ႀကိဳဆိုမွာမဟုတ္ဘူး<br />
မႏွစ္က ဒီဇင္ဘာနဲ႔ ဒီႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ<br />
ငါက ပိုၿပီး အဆိုးျမင္လာတယ္<br />
ငါက ပိုၿပီး အ႐ိုင္းဆန္လာတယ္<br />
<br />
မင္းက ထံုးစံအတုိင္း ဖ်ားနာမႈကို ေဆာင္ၾကည္းတယ္<br />
ငါကလည္း ထံုးစံအတုိင္း ႏွာေစးတယ္<br />
အဲဒီယဥ္ေက်းမႈကလြဲရင္ … က်န္တာေတြ<br />
ကြာတယ္ … အပံုႀကီးကြာသြားတယ္<br />
ငါတို႔မွာ အားထားစရာ သစ္ပင္ေတြ သိပ္႐ွားသြားၿပီ<br />
ေနကလည္း အညာအတာမဲ့ အပူႀကီးပူေနၿပီ<br />
<br />
ငါတို႔ သိပ္အလုပ္မ်ားေနတယ္ ဒီဇင္ဘာ<br />
မင္းဟာ အျခားလူေတြလိုပဲ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ<br />
ဒီထက္ အခြင့္အေရး ပိုမရဘူး<br />
အကြာႀကီးကြာတဲ့ထဲမွာ ငါ့ရဲ႕ ႏူးညံမႈေတြလည္း မာထန္ကုန္ၿပီဆိုတာ<br />
မင္းအခုေတြ႕ရၿပီ<br />
<br />
ထားလိုက္ေတာ့ .. ခြင့္လြတ္ဖို႔ ငါ မေတာင္းဆိုဘူး<br />
ခပ္ရင့္ရင့္ဆိုေပမယ့္ ခပ္ႏုႏုေလး ခဏေလာက္ မင္းကို ေငးေမာမိတာပါ ဒီဇင္ဘာရယ္<br />
ဒီထက္ဘာမွ မပိုပါဘူး<br />
အခု ငါတို႔ သိပ္အလုပ္မ်ားေနတယ္<br />
အခု ငါတို႔မွာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးက်န္ေသးတယ္<br />
ဟုတ္ကဲ့ … အခုလိုေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္<br />
ဒါေပမယ့္ ေကာင္းေသာညပါ ဒီဇင္ဘာ…။ ။<br />
<center><font color = "red"></font>2008</center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-87632647446953479822009-11-27T10:56:00.002+06:302009-11-27T10:56:58.143+06:30လက္ရွိအေျခအေနရာသီဥတု မေကာင္းလို႔<br />
ငါတို႔ အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ေတာင္ မထြက္ျဖစ္ဘူး<br />
ငါ့ဦးေႏွာက္ေတြလဲ ေအးခဲလို႔<br />
ငါ့ရဲ႕ကဗ်ာေတြ ဘာျဖစ္သြားလဲ ဘယ္မွာလဲ<br />
<br />
သက္ျပင္းေငြ႕ေငြ႕နဲ႔<br />
အရူးတစ္ပုိင္း၊ အရူးႏွစ္ပုိင္း<br />
တစ္လံုးမွ မူးမယ္ဆိုလဲ တစ္လံုးခ်ကြာ<br />
ငါကေတာ့ မေသာက္ဘဲ ခ်ာခ်ာလည္တဲ့ကမ႓ာမွာ<br />
အမုန္းေတြ မရိွသင့္ဘူးဆိုတာကို ဟားတိုက္မယ္<br />
လာရိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆဲမယ္<br />
ဆင္ျခင္တုံတရားနဲ႔ အိမ္ကိုလြမ္းမယ္<br />
ေလဒီဂါးဂါးနဲ႔ ရွက္ကီရာကို ေသာက္ျမင္ကပ္မယ္<br />
<br />
ကိုယ္ဖက္ကို ကိုယ္ယက္ဖို႔ ငါတို႔မွာ ေျခႏွစ္ဖက္ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔<br />
ႏွစ္ဖက္ရွတတ္တဲ့ မာနေတြနဲ႔<br />
ဘ၀ကို ခုတ္ထစ္ျဖတ္ပိုင္းျပီး တစ္ပိုင္းခ်င္းဆီ မေ၀ငွႏိုင္ဘူး<br />
မေက်နပ္ ေလျဖတ္ေပါ့<br />
ဘ၀ေတြက အျခားျကီး<br />
<br />
ကိုယ့္အပူ သူ႔အပူ ဘာလို႔ အကူးဆက္ခံမလဲဗ်ာ<br />
ေနသာသလိုေန ... ထမ္းမထားနဲ႔ တဲ့<br />
ဟုတ္ကဲ့<br />
ေနသာသလိုေနပါတယ္... ထမ္းမထားပါဘူး<br />
ေသြးေျကာထဲ စီးဆင္းေနတဲ့ အပ္လိုပဲ<br />
ဘယ္အခ်ိန္ ႏွလံုးသားကို ထိုးဆိုက္မလဲ<br />
ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိုက္<br />
<br />
ရာသီဥတုမေကာင္းလို႔ပါ<br />
ဒီကဗ်ာေျကာင့္ ေခါင္းကိုက္သြားတယ္ဆိုလဲ<br />
ခြင့္လြတ္ပါ သူငယ္ခ်င္းတို႔<br />
ကိုယ့္အပူ သူ႔အပူ ဘာလို႔ အကူးဆက္ခံမလဲဗ်... ေနာ္<br />
<center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-84134511344348841972009-10-25T19:18:00.000+06:302009-10-25T19:18:01.060+06:30ဒိုင္ယာရီဘယ္ေတာ့မွ မရပ္တဲ့ ရထားတစ္စင္းေပၚမွာ<br />
ငါတို႔အားလံုး စီးနင္းလိုက္ပါခဲ့ျကသလိုမ်ိဳး<br />
ျကြင္းက်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ဘူတာေတြ<br />
<br />
မေက်နပ္စရာအေျကာင္းမရိွပါဘူး<br />
ငါ့ကို ထိုးေနခဲ့ျကတဲ့ လက္ညိဳးေတြအတြက္<br />
ဒုကၡမွာ မေပ်ာ္ပိုက္ရင္ ဘ၀ဟာ ေျခာက္ကပ္ေနမွာေပါ့<br />
ဒိုင္ယာရီေတြ မေကာင္းဆိုး၀ါးပူးကပ္လို႔<br />
<br />
တကယ့္ေတာ့ အေမရယ္<br />
ကၽြန္ေတာ္ ခဏခဏ <br />
စိတ္ကူးယဥ္ျကည့္ဖူးတဲ့ ေကာင္းကင္ျကီးကိုယ္တိုင္ကိုက<br />
ကၽြန္ေတာ့္အေပၚမွာ <br />
(မညာမတာ) ေမွာင္မိုက္ခဲ့ဖူးတာပါဗ်ာ။<br />
<center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-36282591069972812972009-09-23T09:09:00.004+06:302009-09-23T18:14:03.827+06:30သတိရျခင္း - ရန္ကုန္ငါ့စိတ္ အကိုင္းအဖ်ားေလးေပၚ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ျကီးလာနားေတာ့<br />
သတိရစိတ္ေတြ ေကြးညႊတ္<br />
ငါ့တနဂၤေႏြေတြ မိုးအံုးခဲ့ျပန္တယ္<br />
<br />
ျမို႕ထဲလမ္းမေတြက အမွတ္တရ သိမ္းထုတ္ထားဖို႔ ရွည္လ်ား<br />
မိုးေရထဲ လိ္မ္လိမ္မာမာေလး ႏွစ္ျမဳပ္ေနမယ့္ ျမိဳ႕ျကီးေပါ့<br />
ငါ့ရဲ႕ အိမ္လြမ္းနာမွာ မင္းက ဒဏ္ရာအစစ္ပါ ရန္ကုန္<br />
<br />
လက္ရိွေျပးလမ္းနဲ႔ တသားတည္းဆိုေပမယ့္<br />
အလြမ္းေတြက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ရယ္ပါ<br />
ရန္ကုန္ေရ... မင္းဆီမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ငါ့အိမ္မက္ေတြ<br />
တစ္ေန႔ေတာ့ ငါျပန္လာယူမယ္<br />
<br />
အခုေတာ့<br />
ပန္းဆိုးတန္း၊ အေနာ္ရထာ၊ ၂၆လမ္းေတြေပၚ<br />
လမ္းေတြေလွ်ာက္ေနခ်င္တယ္<br />
ငါ့စိတ္ကေလးပဲ လႊတ္လိုက္ပါရဲ႕ ရန္ကုန္ရယ္<br />
ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္။<br />
<center><font color = "red">စိုင္းေလာ၀္ပိန္း</font></center><br />
<br />
<br />
စိတ္ကိုင္းဖ်ားေလးေပၚ<br />
သူလာနားပံုက<br />
တစ္သက္ပတ္လံုးၿပန္မေၿပးေတာ့မယ့္ပံု<br />
ယံုၾကည္ခ်က္ေငြ႕အသက္ေတြနဲ႔<br />
မိုးေတြညိဳ႕လိုက္လာခဲ့ၿပန္တာ<br />
တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးမိုးရာသီ...<br />
<br />
တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးရြာထားမွေတာ့<br />
အလြမ္းေတြက အၿပိဳင္းအရိုင္း<br />
ထင္တိုင္းက်ဲေပါက္ေရာက္ေနခဲ့ၿပီေပါ့<br />
ခုမွေတာ့ ..<br />
အိပ္မက္ေတြကိုတစ္စစီသိမ္းထုတ္<br />
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ယက္လုပ္ထားတဲ့<br />
ရန္ကုန္ကိုပဲ ၿခံဳယူဝတ္ဆင္<br />
ငါ့စိတ္တစၿပင္ကိုငါ ယာယီလံုၿခံဳေစလုိက္ၿပီ။ <br />
<center><font color = "red">မေနာ္ဟရီ</font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-66403523650706731682009-09-10T10:55:00.003+06:302009-09-10T10:56:41.168+06:30အသည္းကြဲညရဲ႕ အထီးက်န္လမ္းမေတြညက နာက်င္ျခင္းနဲ႔ေပါင္းဖက္<br />
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မရိွျခင္းေတြ အလင္းဆံုးအခ်ိန္ေလ<br />
ဒုကၡေတြ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ကို လွပါရဲ႕<br />
ေလာကဓံေရ- ခင္ဗ်ားက အၿငိမ္မေနတဲ့ ဆူးပဲ - <br />
ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားထဲမွာ- နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း<br />
<br />
ဒီလိုဆိုေတာ့ အနာဂတ္လည္း အဓိပၸာယ္ မရိွဘူး<br />
ရိွစုမဲ့စု အိပ္မက္အက်ိဳးအေၾကေလးေတြလည္း အဓိပၸာယ္မရိွဘူး<br />
မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္နာရီေတြသာ ႀကီးထြား<br />
ေသရာပါဒဏ္ရာနဲ႔ ညေတြ ခ်ည္းပဲ<br />
<br />
ထားေတာ့<br />
အေမ့ေလ်ာ့ခံ လမ္းမေတြအတြက္ ေျဖဆည္ရာ မ်က္ရည္မရိွ<br />
အခ်န္လွပ္ခံေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြထဲလည္း တေစၧမေၾကာက္က်ားမေၾကာက္ပါပဲ<br />
လမ္းတူတယ္ဆိုၾကေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း<br />
<br />
အေမွာင္ထဲ<br />
အထီးက်န္<br />
ေျခရာေတြ မထင္က်န္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ <br />
<center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-67364327784857239102009-09-07T22:15:00.002+06:302009-09-07T22:15:50.991+06:30လိပ္ျပာမလံုတဲ့သူေဟ့လူ<br />
ခင္ဗ်ားအျဖစ္က သနားစရာ<br />
ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာမွာဘယ္သူရိွသလဲ ခဏခဏလွည့္လွည့္ၾကည့္<br />
အဲဒီေလာက္ျဖစ္ေနရင္ ေနာက္ျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ပါလား<br />
အခုေတာ့ ခင္ဗ်ားက ၾကက္ႀကီးလည္လိမ္<br />
<br />
ေဟ့လူ<br />
ကိုယ့္မ်က္ေခ်း ကိုယ္ျမင္မွာစိုးလို႔ မွန္ေတာင္မၾကည့္ဘူးတဲ့လား<br />
ဘယ္လိုဘ၀ေပးမ်ိဳးနဲ႔ ရတဲ့ ေ႐ႊဥာဏ္ေတာ္ပါလဲေနာ္<br />
ပုတ္ပုတ္သိုးသိုးနဲ႔ ခင္ဗ်ား႐ုပ္ကို ေ႐ႊခ်ထားပါလား<br />
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိ<br />
<br />
ေဟ့လူ<br />
ငရဲျပည္ထိ အေခၚခံရမွာစိုးလို႔<br />
ဓာတ္ေလွခါးေတာင္ သတိလက္လြတ္မစီးဘူးဆို<br />
ျဖစ္ေနလိုက္တာေျပာပါတယ္<br />
ကိုယ့္အကုသိုလ္ကို ကိုယ္ အေတာ္စိတ္ခ်<br />
လိပ္ျပာေလးကိုေတာင္ လွန္႔ေနၿပီလားဗ်ာ<br />
<br />
ေဟ့လူ<br />
လာမယ္ဆိုရင္<br />
အျပစ္ေတြ ေျပာင္ေအာင္ေဆးခဲ့<br />
ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာကို လံုေအာင္ဖုံးခဲ့<br />
ရိုးသားမႈကို ေက်ာပိုးခဲ့<br />
ေနာက္ဆို<br />
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်က္လံုးဒဏ္ေတြေအာက္မွာ<br />
ခင္ဗ်ား ေသတာထက္ဆိုးသြားလိမ့္မယ္။<br />
<center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-45853954520852955122009-09-02T19:30:00.000+06:302009-09-02T19:30:20.240+06:30ရပ္ၾကည့္ေနရင္း ေခ်ာ္လဲအိမ္မက္ေတြ ေတာင္လိုရာလိုပံု<br />
ယံုၾကည္ျခင္းေတြ မခမ္းနားေတာ့ဘူး<br />
ျဖစ္ပ်က္သမွ်ရပ္ေငးေနဖို႔ ငါကိုက တတ္ႏိုင္လြန္းတယ္<br />
<br />
ဆင္ျခင္တံုတရားလည္း ခြ်န္းမအုပ္ႏိုင္ဘူး<br />
စဥ္းစားဥာဏ္မ႐ိွဘူးလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး<br />
ဒီေနရာမွာပဲ ရပ္တန္းက ရပ္ရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္<br />
လုပ္စရာ႐ိွတာ ဆက္လုပ္ဖို႔<br />
<br />
နာရီေတြ ခပ္ျမန္ျမန္လည္<br />
ထံုအမွုနဲ႔ စီးဆင္း<br />
ခပ္ျမန္ျမန္ ... ခပ္ျမန္ျမန္<br />
အလြန္လွ်င္ျမန္စြာ<br />
<br />
အခုမွ စနစ္တက် ေခ်ာ္လဲတယ္ဆိုတာစိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-90013937392913057772009-08-26T13:41:00.001+06:302009-08-26T13:42:16.508+06:30ဒုကၡကိုလြယ္ၿပီး အားလံုးအဆင္ေျပပါတယ္ေျပာတယ္႐ိွတဲ့ထမင္းနဲနဲေလးကိုပဲ အမ်ားႀကီး႐ိွသလိုအၾကာႀကီးစားတယ္<br />
ဗိုက္ကေလး မ၀တ၀ကိုပဲ အ၀ႀကီးျဖစ္ေနသလို ေရေသာက္တယ္<br />
<br />
ဆရာေျပာသမွ် တစ္စြန္းတစ္စၾကားျပီး သိသလိုလို ေခါင္းညိမ့္တယ္<br />
တစ္လံုးမွနားမလည္တဲ့စာေတြကို နားလည္သလိုခပ္တည္တည္ေက်ာ္ဖတ္တယ္<br />
<br />
ျဖစ္ေနပံုမ်ားေျပာပါတယ္<br />
မိုး႐ြာေနတာသိရက္နဲ႔ ထီးမေဆာင္းဘူး<br />
ဖိနပ္ထဲက ခဲလံုး၊ မ်ားမ်ားနင္းေပး႐ံုနဲ႔ ထြက္မသြားဘူး<br />
<br />
ေမေမေရ...<br />
ဒီေန႔ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အမွန္ေျပာဖို႔ ဘာေၾကာင့္မ်ားခက္ေနရပါလိမ့္။<br />
ဒုကၡကိုမွ အလွဆင္လြယ္ၿပီး<br />
အားလံုးအဆင္ေျပပါတယ္ ေျပာမိတယ္ေလ။<br />
<center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-72013949832907714472009-08-21T20:11:00.001+06:302009-08-21T20:11:55.017+06:30မွတ္္ မွတ္ ရ ရမွတ္္ မွတ္ ရ ရ<br />သူငယ္ခ်င္းေရ<br />မနက္ၿဖန္ ဆိုတာ ငါတို႔မပိုင္ေသးတဲ့အရာတစ္ခု<br />ဒီေန႔ဆိုတာလဲမေရ ရာၿခင္းမ်ားစြာနဲ့<br />ၿပီးသြားတဲ့ မေန႔ကေတြကလဲ မွဳန္၀ါး၀ါးနဲ့<br />ၿပန္ေတြ ၾကည့္ ေတာ့ လဲ ဘာရယ္မွမဟုတ္ပါဘူးကြာ<br />ငါတို႔ရင္ဘတ္ေတြ အခိုးခံ ခဲ့ရတယ္<br />ငါတို႔ၾကည္ၿဖဴစြာနဲ႔ဘဲ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္<br />လိုမွမလိုအပ္ဘဲကြာ..ကေလးေတြလိုေအာ္မေနေတာ့ပါဘူး<br />တစ္္ခ်ိန္ၾကေတာ့လည္္း လူၾကိးဘ၀ စားၿမံဳ ၿပန္စရာေပ့ါ...<br />ငါဆိုခဲ့သလိုဘဲ<br />ဘာမွလဲေတြးမထားခ်င္ သလို<br />ဘာမွလဲမစဥ္းစားထားဘူး<br />လက္္ရွိ အတိုင္းဘဲ<br />၀ါက် တစ္ေၾကာင္းကို အေႏွာင္အဖြဲ႔ကင္းကင္းနဲ႔<br />အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ဆက္ေရးၾကတာေပါ့.....<br /><center><font color = "red">လက္႐ံုး</font></center>ေဇာ္မ်ိဳးထက္http://www.blogger.com/profile/13410585021983464611noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-8513389983580611262009-08-21T06:55:00.001+06:302009-08-21T06:57:33.774+06:30ႏွစ္ႏွစ္ဆိုတာ ဘာမွ မၾကာဘူးႏွစ္ႏွစ္ဆိုတာ ဘာမွ မၾကာဘူး<br />ဒီေန႔ဆိုတာက ၾကာတယ္<br /><br />အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲမသြားဘူး ဒီေနရာမွာပဲ ရပ္ေနခဲ့တာ<br />ေမးခြန္းေတြ အဖက္ဖက္က ထိုးႏွက္<br />ဒဏ္ရာေပၚ ဒဏ္ရာျဖတ္<br />႐ိုးသားမႈကို အစမ္းသပ္ခံဖို႔ ငါတို႔ရဲရင့္ခဲ့ၾကတာ<br /><br />ဒီေနရာမွာပဲ ငါတို႔ ႏွလံုးေသြးေတြ ျမဳပ္ႏွံခဲ့တယ္<br />တူးေဖာ္ၾကည့္ၾက<br />ဒီေနရာမွာပဲ ငါတို႔ ခံစားခ်က္ေတြ ေလဟုန္စီးခဲ့<br />ဒီေနရာမွာပဲ လြတ္လပ္မႈကို ႐ွာေဖြ ျမတ္ႏိုးခဲ့<br /><br />အမ်ားႀကီးမဟုတ္ရင္ေတာင္ အထိုက္အေလွ်ာက္ေတာ့ ေပးဆပ္ခဲ့ခ်င္တာပါ<br />႐ွားပါးလာတဲ့အခ်ိန္ေတြနဲ႔ ရင္းၿပီးေလ<br /><br />မႏွစ္က <a href="http://www.poemsforall.co.cc/2008/09/blog-post.html">လက္႐ံုး</a>ေျပာခဲ့သလိုပဲ <br />ဒုကၡေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲထက္ျမေနပါေစ<br />ရင္ခုန္သံေတြ လတ္ဆတ္ေနသေ႐ႊ႕<br />ငါတို႔စာမ်က္ႏွာေတြ ႐ိွေနဦးမယ္<br />အေသအခ်ာပါပဲ။<br /><center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-27053607809192293772009-08-19T18:48:00.001+06:302009-08-19T18:48:42.700+06:30၀ံပုေလြမ်ားကမၻာေျမႀကီးေပၚကို ေရာက္လာကတည္းက<br />လက္သီးက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္လို႔<br />မေက်နပ္ႏိုင္တဲ့ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈနဲ႔ <br />သူတို႔ … ေလာကႀကီးကိုတစ္ခ်က္ေ၀့ၾကည့္တယ္<br /><br />ဒီလိုနဲ႔<br />သဘာ၀တရားရဲ႕ ေသြးေၾကာထဲမွာ<br />အတၱေတြၿပိဳင္ဖို႔ <br />သူတို႔ တက္တက္ႂကြႂကြအသက္႐ွဴမွန္ၾကေတာ့တယ္<br /><br />အနည္းဆံုးေတာ့ <br />တဖက္လူကို ထိုးႏွက္ဖို႔ <br />သူတို႔အေရျပားေအာက္မွာ <br />ကိုယ္ပိုင္အမွန္တရားခၽြန္ခၽြန္တစ္ခု ဖြက္ထားၾကလိမ့္မယ္<br /><br />ေကာက္က်စ္မႈအေၾကာင္းေျပာေတာ့ စကားလံုးေတြ သိပ္လွတာပဲ<br />ေထာင္ေခ်ာက္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ စကားေတြၾကား ဖြက္ထားၾကတယ္<br />ျပံဳျပတဲ့အျပံဳးမွာ ထက္ျမတဲ့ အစြယ္ေတြနဲ႔<br /><br />ဟုတ္ကဲ့ … မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ …တဲ့။<br /><center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-66612835680723345662009-08-16T08:16:00.002+06:302009-08-16T08:19:34.279+06:30လူပ်င္းစကားဘ၀နဲ႔ လြဲေနတာေတာ့ ၾကာၿပီ အေဖ<br />ပ်င္းပ်င္း႐ိွတိုင္း အုန္းလြဲေအာင္ အိပ္တတ္သူကၽြန္ေတာ္ေလ<br />ၾကာေတာ့ လူကိုယ္တိုင္က ႏွစ္ဆယ္သံုးႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္း တိမ္းေစာင္းခဲ့<br /><br />အျမင္ေတြမွားေနတာလား၊ အမွားေတြ ျမင္ေနတာလား<br />ဘယ္ဒင္းက ပိုမွန္မလဲ<br />အေျဖမ႐ိွဘူးအေဖ၊ ကၽြန္ေတာ္က လူပ်င္းပါ<br />ပ်င္းလို႔ ဘာမွ မေျပာပဲ အျပင္ထြက္ထိုင္ေနတာ ၾကာၿပီပဲ<br /><br />အေဖ အားမလိုအားမရျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္စရာ ကၽြန္ေတာ္ပါ<br />ဘာတစ္ခုမွ ၿပီးေအာင္မလုပ္ခဲ့သူ ကၽြန္ေတာ္ပါ<br />အသံုးမက်တဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔ စကားေတြအမ်ားႀကီးျဖဳန္းတီးခဲ့သူ ကၽြန္ေတာ္ပါ<br />အခက္ခဲဆံုး ပထမဆံုးေျခလွမ္းကို<br />အပ်င္းေပါင္းတစ္ေထာင္နဲ႔ ေပေပေတေတ ကၽြန္ေတာ္ျငင္းဆန္ခဲ့ေပါ့<br />အေဖသာ အနားမွာ႐ိွရင္ အေဆာ္ခံထိမွာ အေသအခ်ာ<br /><br />ေဖေဖေရ...<br />သိပ္လွတဲ့ ေႏြဦးေလးတစ္ခုေလာက္ေတာ့ <br />ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပိုင္ဆိုင္လိုက္ခ်င္တယ္<br />အဲဒါဆိုရင္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပ်င္းရိမႈေတြကို ေဆးေၾကာသန္႔စင္ၿပီး<br />လုပ္စရာ႐ိွတာေတြ အားႀကိဳးမာန္တက္လုပ္ပစ္လိုက္ပါ့မယ္<br />ခက္ေနတာက အေဖရယ္<br />ေႏြဦးကို ေဆာင္ၾကဥ္းဖို႔ ကၽြန္ေတာ္က ပ်ံလႊားငွက္မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး<br />ကံဆိုးေတြ မိုးေမွာင္က်ဆဲ...။ ။<br /><center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-15954388879308760182009-08-13T09:13:00.003+06:302009-08-13T09:15:10.774+06:30ဒီကဗ်ာကို ခုိးပါကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ဖို႔ အလြယ္ကေလးပဲဗ်<br />ငါ့မွာ တအံတၾသျဖစ္ရ<br />တု၊ စု၊ ျပဳ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္<br />တိုက္-႐ိုက္-ကူး ျဖစ္ေနပါၿပီ<br />တခ်ိဳ႕ေတြမ်ားေျပာပါတယ္။<br /><br />သူနဲ႔ ငါ တူတာလည္းမဟုတ္၊ ေဆြမ်ဳိးလည္း မေတာ္<br />အဲဒါကို<br />ငါ့လြမ္းတဲ့အေၾကာင္းက သူ႔လြမ္းတဲ့အေၾကာင္း<br />ငါ့မိသားစုက သူ႔မိသားစု<br />ငါ့အေမကလည္း သူ႔အေမ တဲ့<br />ေမ့သြားသလားေတာ့မသိဘူး<br />ေအာက္ေျခမွာ ငါ့နာမည္မပါတာကလြဲလို႔ က်န္တာအားလံုးတူတယ္။<br /><br />အဲဒါလည္းကဗ်ာျဖစ္တာပဲ<br />ကိုမိုးလိႈင္ညေျပာသလို Copy-Paste ကဗ်ာေလ<br />ကိုယ္စား ေရးခိုင္းထားသလိုပဲေနာ္<br />ကဗ်ာ အႁမႊာပူးေလးလား<br /><br />ယူၾကဦးမလား ကဗ်ာ<br />ေဟာ့ဒီမွာေနာ္ အားလံုးအတြက္ ကဗ်ာ။<br /><br /><center><font color = "red">(သက္ဆိုင္သူမ်ားသာ)</font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-22816039890041538542009-08-07T11:30:00.000+06:302009-08-07T11:31:11.883+06:30အလြမ္းေတြနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့မင္းဟာ ငါ့ရဲ႕ေပါက္ကြဲမႈ မီးေတာင္<br />အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေလာင္ကၽြမ္းအားေကာင္းဆဲ<br /><br />အခ်စ္ဆိုတာ ဒဏ္ရာနဲ႔မွ လွတယ္လို႔ ခပ္တည္တည္ေျပာခဲ့သမွ်<br />အခုမွ အလြမ္းေတြနဲ႔ အလဲလဲကြဲ<br />႐ိွရင္းစြဲအိပ္မက္ေတြ တစ္ပတ္တင္းခဲ့ေပါ့<br /><br />အေ႐ွ႕ဘက္ေကာင္းကင္မွာ အလြမ္းေတြ ေရေသာက္ဆင္းတဲ့အခ်ိန္ေလ<br />ငါ့ရဲ႕အပိုင္းအစေလးေတြ ငါလိုက္ေကာက္လို႔<br />မင္းကို သတိရေၾကာင္း ေရးခဲ့ဖူး၊ ေရးေနဆဲ၊ ေရးေနလိမ့္ဦးမယ္<br /><br />ငါ့ရဲ႕ အလြမ္းေတြ ခ်န္လွပ္မခံရဖို႔<br />မင္းမွပဲ ကယ္တင္ႏိုင္လိမ့္မယ္<br />ငါ့ဘယ္ဘက္ရင္အံုေပၚက အေႏြးေငြ႕ေလးေရ…<br /><center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-271948975768354836.post-55810163490826434492009-08-04T19:21:00.000+06:302009-08-04T19:31:32.488+06:30တနဂၤေႏြသားေလးဆီ ေရာက္ခဲ့တဲ့ အဂၤါေန႔ညေနအေမ့အသိဆီေရာက္သြားေတာ့<br />ထြက္လာႀကိဳတဲ့ ပုစုဂ႐ုေလးေတြေၾကာင့္ ငါ့မွာ တအံတၾသ<br />အႀကီးဆံုးသားက ကိုးတန္း<br />အငယ္ဆံုးေလးက ဒီႏွစ္ တစ္တန္း တက္မယ္<br />အခု ငါတို႔လာၾကည့္တဲ့ ႏွစ္ရက္သားခ်င္းေလးက ေျခာက္ေယာက္ေျမာက္<br />ေ႐ွ႕ကတစ္ေယာက္နဲ႔ ေျခာက္ႏွစ္ခြဲကြာတယ္တဲ့<br />တနဂၤေႏြေန႔မွာေမြးတာ၊ ဒီေန႔က အဂၤါေန႔<br />ပိစိေကြးႀကီး၊ ထင္ထားတာထက္ ထြားတယ္<br />ထင္ထားသေလာက္ ႐ုပ္မဆိုးဘူး<br />အေဖက ထြားထြားေထာင္ေထာင္၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ သိပ္တူတဲ့ ဦးေလးႀကီး<br />အေမက ပိန္ပိန္႐ွည္႐ွည္<br />ငါတို႔ေတြ အေႏြးထည္လံုေအာင္ ၀တ္ေနရခ်ိန္မွာ<br />သူတို႔ေလးေတြက စြပ္က်ယ္ေလးေတြနဲ႔<br />ေဆာ့ေကာင္းလို႔ေနေအာင္ သိပ္က်မ္းမာတဲ့ ကေလးေတြ<br />အေဆာ့ဆံုးေကာင္ေလးကို အိုစမာတဲ့<br />အလတ္ေကာင္ေလးက ငါ့အေမငယ္ငယ္က အက်ႌေဟာင္းေလးကို ၀တ္လို႔<br />ေလးေယာက္ေျမာက္ကေလးမေလးက <br />လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ ရင္ဖုန္းအက်ႌေလးကို သိပ္ႀကိဳက္တာပဲဆိုၿပီး<br />ေဘာင္းဘီတိုေလးနဲ႔ တြဲတြဲ၀တ္သတဲ့<br />႐ိုးရာအရ မိသားစု႐ိွသမွ်လူကုန္နဲ႔ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရတယ္၊ ပိစိေကြးေလးကအစ<br />မိသားစု ထြားပံုက အံၾသခ်က္မကုန္<br />အဲဒါေတာင္ ေျပာေသးတယ္<br />လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အိမ္တိုင္း သံုးႏွစ္ေအာက္ကေလးမ႐ိွတဲ့အိမ္ မ႐ိွဘူးတဲ့<br />ေျပာေသးတယ္<br />ဒီလမ္းေလးတစ္ခုမွာတင္ ကေလးေပါင္း ၅၀ မကဘူးတဲ့<br />ေျပာေသးတယ္<br />ၿမိဳ႕နာမည္ကိုက ကေလးၿမိဳ႕တဲ့ေလ<br />မိသားစုနဲ႔ ေဘာတစ္သင္းဖြဲ႔ဖို႔ ၾကံ႐ြယ္<br />ငါတို႔ ျပန္ေတာ့<br />ကေလးတိုင္းလိုက္ပို႔၊ တာ့တာ တညီတညာတည္းျပလို႔<br />ဘယ္ၿမိဳ႕မွာမွ ႐ွာမရတဲ့ ေဖာ္ေ႐ြအျပံဳးကို ဆင္တူ ျပံဳးလို႔<br />ညဘက္ အေမနဲ႔ငါ စကား၀ိုင္းေလးထဲထိ သူတို႔ ပါလာၾကတယ္<br />ဒီလိုပဲ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကတာပဲေပါ့၊ မ်ိဳးဆက္ေပါင္းမ်ားစြာ<br />အခုခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့<br />အိမ္ေ႐ွ႕ ငါတို႔ထိုင္ခဲ့တဲ့ ေနရာလြတ္ေလးမွာ<br />ငါးေယာက္သား စီရရီ တံုးလံုးပက္လက္ တိုးတိုးေ၀ွ႔ေ၀ွ႔ အိပ္ေနၾကေရာ့မယ္<br /><center><font color = "red"></font></center>စိုင္းေလာဝ္ပိန္းhttp://www.blogger.com/profile/00457149082773595931noreply@blogger.com8