အသံုးမက်တဲ့ဇာတ္လမ္း
>> Monday, December 28, 2009
ထမင္းတစ္လုပ္ဝါးမိတိုင္း
ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့ ခ်ိဳ႕တဲ့ပါးစပ္ေတြကို သတိရတယ္
ဇိမ္က်က်အိပ္ရာေပၚ အိပ္လိုက္တိုင္း
တမံတလင္းေပၚက ေက်ာေတြကို အားနားမိတယ္
ေျပာခ်င္တာ လြတ္ခနဲ ေျပာလိုက္တိုင္း
ေျပာခြင့္မ႐ိွတဲ့ ပါးစပ္ေတြအတြက္ နာက်ည္းမိတယ္
ၾကည့္ခ်င္တာေတြ ၾကည့္ခြင့္မ႐ိွတဲ့ မ်က္လံုးေတြအတြက္
တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ေပးခ်င္တယ္
ဒီဇာတ္လမ္းမွာ
အတၱက မင္းသား၊ ငါက ဗီလိန္ပါ။
အတၱထိုးသမွ် ႀကိတ္သမွ် ငါ့မွာ နဖူးကြဲ ဒူးျပဲ။
အတၱ ခ်ည္ေႏွာင္သမွ် ငါ့မွာ မလႈပ္သာ မလူးသာ။
အသံုးက်တာ တစ္ခုမွ မလုပ္ျခင္းေတြ ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ အရွက္နဲခဲ့ပါတယ္ ေဖေဖ။
5 comments:
မင္းသား ေသတဲ႔ ဇာတ္ကားေတာ႔ ႐ိုက္ခ်င္သဗ် ..
ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္လည္း
အ႐ွက္ နည္းေန တုန္းရယ္ ..:)
ကိုယ္လည္း အရွက္နည္းတဲ့ ဗီလိန္ပဲ း((
Happy New Year !!!!!!!!!!
ဟုတ္တယ္။ လူမုန္းမ်ားတဲ႔ ဇာတ္ေကာင္။ အရွက္နည္းသူက ကၽြန္မပဲ =(
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ႏွစ္သစ္ကစ မဂၤလာအေပါင္း ခေညာင္းပါေစ။
ကဗ်ာေကာင္းေလးေတြ အမ်ားႀကီးဆက္လက္ေရးႏိုင္ပါေစ။
အရွက္နည္းတဲ့ ဗီလိန္ႀကီး မင္းသားကို အလွဲထိုးလိုက္ႏိုင္ပါေစဗ်ာာာာ
Post a Comment