သက္ျပင္းဟာ ေႏြဦးရဲ႕ေလပူေတြထက္ ပူလြန္းတယ္

ေႏြဦးေရ
သက္ျပင္းေတြနဲ႔ ေမ်ာခ်ေနရတဲ့ ငါ့ရဲ႕စိတ္ေတြမွာ
မင္းေပးတဲ့ မီးေတာက္တစ္ခုဆီကိုင္လို႔
အ႐ူးေသြးထန္ေနတဲ့ ကမၻာေျမကို ခ်စ္စိတ္နဲ႔ ငါေငးေနမိရဲ႕

ေခတ္ကိုက အေကာင္းျမင္၀ါဒီလုပ္မရတဲ့ ေခတ္ေလ
နာမည္ပ်က္ေလ ဂုဏ္တက္ေလဆိုသူလဲ ႐ိွရဲ႕
သူမ်ားေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ခူးခပ္စားေသာက္သူလဲ ႐ိွရဲ႕
ေဝဒနာျပင္းျပင္း ဒဏ္ရာေပၚကို ဓားနဲ႔ခုတ္ခ်သူလဲ ႐ိွရဲ႕

ေျပာၾကေၾကးဆိုရင္ ေဆးခါးႀကီးတစ္ခြက္ပါပဲ
ၾကက္ေျခခတ္ေတြနဲ႔ ေစြ႕ေစြ႕နီလို႔
ေသြးဆာေနတဲ့ နာရီေတြက အသက္ပါေအာင္ကို ႐ွ တယ္။

ခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ပါပဲေလ
ေခါင္းအခါခါ ခါမိ၊ သက္ျပင္းအခါခါ ခ်မိတာ
ခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ပါပဲ
ဒီလူေတြ ဆိုးယုတ္သမွ် ငါ့ရင္ဘတ္မွာ ဒဏ္ရာနက္နက္ႀကီးေတြ ျဖစ္ျဖစ္သြားတာ
ဒီခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ပါပဲေလ
မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ဒီကဗ်ာကို ေရးေနမိတာေပါ့

ေႏြဦးေရ...
ငါတို႔ကမၻာေျမ ...ဒီက်ိန္စာကပ်ယ္ဖို႔
ေသြးေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ကုန္ဦးမွာလဲကြာ?