အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ေသဖို႔အတြက္ကေတာ့...
ေခါင္းထဲမွာ အမွိဳက္ေတြ မရွိမွ ေကာင္းမယ္..
အတၱေတြ ၊ မာနသံေတြ ၊ ေလာဘေဒါသေတြ..
အားလံုးကို ရွင္းပစ္လိုက္ၿပန္ေတာ့လည္း..
ေနရထိုင္ရတာကိုက ဂြက်ၿပန္ေရာ...
သိပ္ခက္မွာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး...
လူပီ သ လာေလ....
အသက္ရွဴဖို႔ ၀န္ေလးလာတာ မဆန္းေတာ့ပါဘူး....
ငါဟာ ငါ့ရဲ႕ ဟာသပါပဲ
လူရႊင္ေတာ္ဒဏ္ရာနဲ႔ "မေက်မနပ္ျပတ္လံုး"ေတြ ေရ႐ြတ္
တစ္ကိုယ္ေတာ္ေမွာက္မွားခဲ့တဲ့ မိုးႀကိဳးညပ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ
ဂ်ိဳကာတစ္ေကာင္ရဲ႕ငိုပြဲဟာ လူမ်ားေတြအျမင္မွာေတာ့ ရယ္စရာပါပဲ
ငါလည္း ငါ့ကိုယ္ငါ ဝမ္းနည္းပက္လက္ ရယ္ပြဲဖြဲ႕
အမုန္းေက်ာက္တံုးေတြ ငါ့လည္ပင္းမွာ အသာအယာခ်ီဆြဲ
ကံတရားမ်က္ႏွာလိုက္မႈကို မယံုမၾကည္နဲ႔
နာက်င္ခံခက္ ဒုကၡပင္လယ္ထဲ ထိုးဆင္းလိုက္တဲ့အခါ
ငရဲ နဲ႔ နိဗၺာန္ ေက်ာခင္းကပ္လ်က္
ပရိတ္သတ္ႀကီး ရီ(ရယ္)ပါ။
အနည္ထိုင္ေနတဲ့ မန္မိုရီေတြ
အမိႈက္ေတြ အျပည့္နဲ႔ ဟာ့ဒစ္ေတြ
ေခတ္ႀကီးထဲ
ငါ့ဘန္ဝတ္ကို ဘယ္သူလာလုသြားသလဲ
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ တြက္ခ်က္မႈနဲ႔ ရွင္သန္ေနရတဲ့ ပေရာစက္ဆာေတြ
ေကဘယ္ေပါင္းစံုေပၚမွာ ေျပးလြားေနရတဲ့ ေဒတာေတြ
အေရးႀကီးလို႔ပါ
ငါ့ဘန္ဝတ္ကို လာမလုၾကပါနဲ႔
လိုက္မမီႏိုင္ေအာင္ အသစ္ေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ဝက္(ဘ္)
စြမ္းအင္သိပ္စားတဲ့ ပ႐ိုဂရမ္
လိုအပ္မႈေတြထဲ
ငါ့ဘန္ဝတ္ေတြ ဘယ္ေပ်ာက္ကုန္ျပီလဲ
ေပၚလာတစ္စကၠန္႔
ေပ်ာက္သြား ခဏခဏ
ၾကည့္ေနတဲ့ ဗီဒီယို ထစ္ေနလို႔ပါ
ငါ့ဘန္ဝတ္ေလး ျပန္ေပးပါ
ဝါယာႀကိဳးေတြနဲ႔ ကမ႓ာ
ဝါယာႀကိဳးမဲ့ ကမ႓ာ
ထိုင္ပဲေစာင့္ေနရမလား၊ ဟန္မ္ နဲ႔ ေဟာ့ လိုပဲ ထၿပီးလိုက္ရွာရမလား
ေပ်ာက္ေနတဲ့ ဘန္ဝတ္ေတြအတြက္...
မေန႔ကအေၾကာင္း မေျပာနဲ႔ဆိုေတာ့
ဒီေန႔အေၾကာင္း ေရးမယ္
ဒီေန႔က ငါရဲ႕ထံုထိုင္းမႈေတြနဲ႔
ဒီေန႔က ငါ့ရဲ႕ ေညာင္းညာမႈေတြနဲ႔
အေမ့ဆီ ဖုန္းဆက္တယ္
ေျခသည္းလက္သည္း ညႇပ္တယ္
အြန္လိုင္းေပၚမွာ တစ္ေနကုန္တယ္
မျပီးေသးတဲ့စာေတြကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္
ေကြးေကာက္သြားတဲ့ေျခသည္းေတြလို ငါ့စိတ္နဲ႔ငါ ေျခစြယ္ငုတ္တဲ့ ဒီေန႔
လူမႈေရး ေညာင္းညာမႈေတြနဲ႔ ဒီေန႔
ကိုက္ေနတဲ့ မ်က္ရိုး၊ ဆာေနတဲ့ဗိုက္၊ ကိုယ္ေသြးကို ျပန္စုတ္မိတဲ့ ဂ်ပိုးလို ဒီေန႔
တံခါးေတြ ဖြင့္ထားသလိုလို ပိတ္ထားသလိုလို မတင္မက် ဒီေန႔
ကိုယ္ကိုကိုယ္ ျပန္မဆက္သြယ္ႏိုင္
ကိုယ္ဘာသာစကားကိုယ္ နားမလည္
ကိုယ့္ေအာ္သံ ကိုယ္ မၾကား
ကိုယ့္ငရဲမွာ ကိုယ္ေပ်ာ္တဲ့ ဒီေန႔ေပါ့
ေမေမေရ ဖုန္းကိုင္ပါေတာ့
ထံုထိုင္းမႈမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေရျပားေတြ ေျခာက္ေသြ႕ကုန္ေပါ့
ေရခိုးရိုက္ေနတဲ့ မွန္တစ္ခ်ပ္လိုပဲ
အနာဂတ္ေတြက ေ၀၀ါး - ေ၀းေ၀းမျမင္ႏိုင္
အခ်ိန္မွန္ပ်က္တတ္တဲ့မီးလိုပဲ
ကံဆိုးျခင္းက အခ်ိန္မွန္ထက္ေစာေစာျပီး ေရာက္ေရာက္လာ - တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ေနကုန္
ဒီလိုနဲ႔ ကမ႓ာၾကီးလည္ေနပါတယ္ - ယံု။
အံု႔မိႈင္းေမွာင္မိုက္တဲ့စိတ္ေကာင္းကင္
ငါတို႔ဆီမွာ
ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးေတြက ခပ္မ်ားမ်ား
တြန္းဖြင့္လိုက္ဖို႔လက္ေတြက နည္းလြန္း
အတၱေတြ အ႐ိုင္းဆန္လိုက္ပံုမ်ားေျပာပါတယ္
ကၽြန္ျဖစ္လည္း ကၽြန္ပါးေတာ့ ဝ လိုက္ခ်င္ေသးတယ္
ကိုယ္ - စိတ္
ဖ်ားနာျခင္းမွာ မၾကာ မၾကာ ယဥ္ပါး
ငါတို႔က ဒဏ္ရာစုေဆာင္းသူ
ငါတို႔က ၾကမ္းေပၚက်ကြဲတဲ့ ၾကက္ဥပါး
ေၾကကြဲစတိုင္း ေသြးရဲသားရဲ လွရဲ႕
အစာေခ်ာင္းေနတဲ့ က်ီးေတြ သိပ္မ်ားလြန္းတဲ့ ကမ္းေျခပါ
ငါတို႔ရဲ႕ ေသြးရဲသားရဲေတြ လံုျခံဳေအာင္ ဖြက္ထားလိုက္ၾက
ရာသီဥတုက အခုအခ်ိန္ထိ မေကာင္းႏိုင္ေသးဘူးရယ္။
ေမေမ ေရ ...
အရိုင္းအစိုင္းမာယာေတြနဲ႔ေတြ႕တိုင္း ေခၚေနမိတာ အျကိမ္ႀကိမ္ေပါ့
ေမေမကေတာ့
ေလာကဓံ ဘယ္ႏွစ္ပါးျဖစ္ျဖစ္ ထမ္းထားမွာပဲ ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳး
လာမယ့္ အႏၲရာယ္ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ ...
အဲဒီလို... ကၽြန္ေတာ့္ ထမင္းပန္းကန္ေလးကို ျဖည့္ျဖည့္ေပးခဲ့တာ ၾကာေပါ့
ဒါေပမယ့္ေလ
ကၽြန္ေတာ္ဆိုးသမွ်က ေမေမ့မ်က္ရည္
ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း မတရားဘူးေနာ္ ေမေမ...
ေမေမ့ရင္ထဲကို ဆူးေတြထိုးထိုးသြင္းေနတဲ့ လူဆိုးေလးကၽြန္ေတာ္ပါ
ေမတၱာတရားကို တာဝန္မေက်ခဲ့တဲ့ လူမိုက္ကၽြန္ေတာ္ပါ
အခုမွ ေနာင္တေတြနဲ႔ မ်က္ရည္ဝဲ
အေဝးကပဲ ရိွခိုး ဦးခ်ေနရပါျပီ ေမေမရယ္
"ေမေမရဲ႕သားႏိုင္တယ္" ေဇာ္ဝင္းထြဋ္သီခ်င္းေလး ဆိုခ်င္တာေပါ့
အခုေတာ့ ေမေမ့ မျမင္ကြယ္ရာမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္က်႐ံႈး
ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ လက္မေျမာက္ခဲ့ပါဘူး
ေမေမ့ရင္ထဲ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေတြပဲ ႐ြာသြန္းေစဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ႐ြာမယ့္မိုးပါ ေမေမ
ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ စ မယ္ေနာ္။
အိမ္က ထမင္းဝိုင္းေလးလည္း ေနရာေတြ လြတ္လို႔ လပ္လို႔ ေနမွာ
တစ္ေန႔ေန႔ေပါ့ ေမေမရယ္
အဲဒီတစ္ေန႔ေန႔မွာ မိသားစုေကာင္းကင္ထဲ အတူတူ ပ်ံသန္းျကမယ္
ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း အေတာင္ပံေတြ ျဖန္႔လို႔ေပါ့။
အဲဒီတစ္ေန႔ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေမေမ့ရင္ခြင္ထဲမွာ ခိုနားေနတဲ့
သားလိမၼာေလးျဖစ္ေနလိမ့္မယ္
တစ္ေန႔ေန႔ေပါ့ ေမေမေရ...
ဆုေတာင္းျခင္းမ်ား
ေမေမ့ရဲ႕ ေမတၱာျဖင့္ ျပည့္ပါေစသား
မစခင္ကတည္းက
အလြဲႀကီးလြဲျပီး ဇာတ္သိမ္းသြားပါၿပီ
ဆိုေတာ့
ဒီကဗ်ာကို ဆက္ဖတ္ဖို႔ မလိုေတာ့ပါ။
လမ္းေဘးယဥ္ေက်းမႈ
စကားႀကီးစကားက်ယ္
တယုတယ ထမ္းထားတဲ့ အယူအဆအလြဲ
မင္းကိုသိေစခ်င္တယ္ ညီေလးေရ...
ဆန္႔က်င္တဲ့အေတြးအေခၚတိုင္း ေဖာက္ထြက္တဲ့အေတြးအေခၚ မဟုတ္ဘူး
တစ္ခါတစ္ေလ ေဘးဘီကို လွည့္လွည့္ၾကည့္ပါဦး
မင္းကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ႏိုင္မယ္
ဘီယာဆိုင္ ထိုင္ႏိုင္မယ္
အဲဒါနဲ႔ပဲ အယူအဆအလြဲႀကီးကို ေကာက္မထမ္းလိုက္ပါနဲ႔
အခ်ိဳ႕ဆို လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းေပၚမွာေတာင္ မထိုင္ႏိုင္ဘူး
ငါတို႔ ဦးေႏွာက္ေတြ စနစ္တက် အဖ်က္ဆီးခံေနရတာပါ
ငါတို႔ အလ်င္အျမန္ ျပန္တည္ေဆာက္ရမယ္
ဒါေပမယ့္
အဆိပ္ခတ္တဲ့လက္ကိုမွ ေျပးနမ္းတဲ့ မင္း
မင္းနဲ႔ငါ၊ ငါနဲ႔မင္း - လွလွပပႀကီး ကြဲၾကေလသတည္းေပါ့
မတူညီမႈေတြရိွမွ ညီမွ်ျခင္းေတြ တန္ဖိုးတက္ခဲ့
ဆန္႔က်င္ဘက္ထဲ ငါတို႔ေတြကို ၾကဲခ်လိုက္ေပါ့
မစခင္တည္းက လြဲခဲ့ၾကတယ္။
ထမင္းတစ္လုပ္ဝါးမိတိုင္း
ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့ ခ်ိဳ႕တဲ့ပါးစပ္ေတြကို သတိရတယ္
ဇိမ္က်က်အိပ္ရာေပၚ အိပ္လိုက္တိုင္း
တမံတလင္းေပၚက ေက်ာေတြကို အားနားမိတယ္
ေျပာခ်င္တာ လြတ္ခနဲ ေျပာလိုက္တိုင္း
ေျပာခြင့္မ႐ိွတဲ့ ပါးစပ္ေတြအတြက္ နာက်ည္းမိတယ္
ၾကည့္ခ်င္တာေတြ ၾကည့္ခြင့္မ႐ိွတဲ့ မ်က္လံုးေတြအတြက္
တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ေပးခ်င္တယ္
ဒီဇာတ္လမ္းမွာ
အတၱက မင္းသား၊ ငါက ဗီလိန္ပါ။
အတၱထိုးသမွ် ႀကိတ္သမွ် ငါ့မွာ နဖူးကြဲ ဒူးျပဲ။
အတၱ ခ်ည္ေႏွာင္သမွ် ငါ့မွာ မလႈပ္သာ မလူးသာ။
အသံုးက်တာ တစ္ခုမွ မလုပ္ျခင္းေတြ ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ အရွက္နဲခဲ့ပါတယ္ ေဖေဖ။
ေႏြဦးေရ
သက္ျပင္းေတြနဲ႔ ေမ်ာခ်ေနရတဲ့ ငါ့ရဲ႕စိတ္ေတြမွာ
မင္းေပးတဲ့ မီးေတာက္တစ္ခုဆီကိုင္လို႔
အ႐ူးေသြးထန္ေနတဲ့ ကမၻာေျမကို ခ်စ္စိတ္နဲ႔ ငါေငးေနမိရဲ႕
ေခတ္ကိုက အေကာင္းျမင္၀ါဒီလုပ္မရတဲ့ ေခတ္ေလ
နာမည္ပ်က္ေလ ဂုဏ္တက္ေလဆိုသူလဲ ႐ိွရဲ႕
သူမ်ားေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ခူးခပ္စားေသာက္သူလဲ ႐ိွရဲ႕
ေဝဒနာျပင္းျပင္း ဒဏ္ရာေပၚကို ဓားနဲ႔ခုတ္ခ်သူလဲ ႐ိွရဲ႕
ေျပာၾကေၾကးဆိုရင္ ေဆးခါးႀကီးတစ္ခြက္ပါပဲ
ၾကက္ေျခခတ္ေတြနဲ႔ ေစြ႕ေစြ႕နီလို႔
ေသြးဆာေနတဲ့ နာရီေတြက အသက္ပါေအာင္ကို ႐ွ တယ္။
ခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ပါပဲေလ
ေခါင္းအခါခါ ခါမိ၊ သက္ျပင္းအခါခါ ခ်မိတာ
ခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ပါပဲ
ဒီလူေတြ ဆိုးယုတ္သမွ် ငါ့ရင္ဘတ္မွာ ဒဏ္ရာနက္နက္ႀကီးေတြ ျဖစ္ျဖစ္သြားတာ
ဒီခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ပါပဲေလ
မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ဒီကဗ်ာကို ေရးေနမိတာေပါ့
ေႏြဦးေရ...
ငါတို႔ကမၻာေျမ ...ဒီက်ိန္စာကပ်ယ္ဖို႔
ေသြးေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ကုန္ဦးမွာလဲကြာ?
ေန႔ရက္ေတြ တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ျဖတ္သြား
ဒီဇင္ဘာေတြ ေႂကြကုန္ျပီ ဒီဇင္ဘာေရ
ငါကေတာ့ ဒဏ္ရာရ ေျကာင္တစ္ေကာင္လို အခန္းေအာင္း
ငါခၽြန္ခဲ့တဲ့ ျမႇားေတြလည္း တုံးခဲ့ေပါ့
စိတ္ေတြေလတယ္
အေတြးေတြေလတယ္
ထံုးထိုင္းမႈေတြက အစြန္းေရာက္ေအာင္ကို ခၽြန္ထက္ျပ
ဘဝက စိတ္ပ်က္ျခင္းေတြ ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္
ဒီဇင္ဘာက ျပကၡဒိန္ေပၚကေန ငါ့ကို ေပေစာင္းေစာင္းၾကည့္တယ္
ဟုတ္ပါ့… ငါကလည္း အမွတ္တမဲ့ ေမ့ေနတယ္
ရာသီဥတုကိုက သတိမမႈမိေအာင္ ပါးပါးလ်လ်ပဲ ေ႐ြ႕သြားေနေပါ့
အံက်လာတဲ့ ေျခာက္ကပ္ကပ္အေအးဓာတ္
႐ုတ္တရက္ထိေတြ႕လိုက္ရေတာ့မွ ငါလန္႔သြားတယ္ ဒီဇင္ဘာ
ျဖည္းျဖည္းေအးေဆးေပါ့…
အခုေတာ့ မင္းက ၀ိဥာည္တစ္ေကာင္လိုပဲ သိပ္ေျခာက္လန္႔တယ္
ငါမင္းကို ရပ္ၿပီး ၾကည့္ရႈခံစား မေနႏိုင္ဘူး ဒီဇင္ဘာ
မႏွစ္ကလို ငါမင္းကို ႀကိဳဆိုမွာမဟုတ္ဘူး
မႏွစ္က ဒီဇင္ဘာနဲ႔ ဒီႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ
ငါက ပိုၿပီး အဆိုးျမင္လာတယ္
ငါက ပိုၿပီး အ႐ိုင္းဆန္လာတယ္
မင္းက ထံုးစံအတုိင္း ဖ်ားနာမႈကို ေဆာင္ၾကည္းတယ္
ငါကလည္း ထံုးစံအတုိင္း ႏွာေစးတယ္
အဲဒီယဥ္ေက်းမႈကလြဲရင္ … က်န္တာေတြ
ကြာတယ္ … အပံုႀကီးကြာသြားတယ္
ငါတို႔မွာ အားထားစရာ သစ္ပင္ေတြ သိပ္႐ွားသြားၿပီ
ေနကလည္း အညာအတာမဲ့ အပူႀကီးပူေနၿပီ
ငါတို႔ သိပ္အလုပ္မ်ားေနတယ္ ဒီဇင္ဘာ
မင္းဟာ အျခားလူေတြလိုပဲ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ
ဒီထက္ အခြင့္အေရး ပိုမရဘူး
အကြာႀကီးကြာတဲ့ထဲမွာ ငါ့ရဲ႕ ႏူးညံမႈေတြလည္း မာထန္ကုန္ၿပီဆိုတာ
မင္းအခုေတြ႕ရၿပီ
ထားလိုက္ေတာ့ .. ခြင့္လြတ္ဖို႔ ငါ မေတာင္းဆိုဘူး
ခပ္ရင့္ရင့္ဆိုေပမယ့္ ခပ္ႏုႏုေလး ခဏေလာက္ မင္းကို ေငးေမာမိတာပါ ဒီဇင္ဘာရယ္
ဒီထက္ဘာမွ မပိုပါဘူး
အခု ငါတို႔ သိပ္အလုပ္မ်ားေနတယ္
အခု ငါတို႔မွာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးက်န္ေသးတယ္
ဟုတ္ကဲ့ … အခုလိုေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္
ဒါေပမယ့္ ေကာင္းေသာညပါ ဒီဇင္ဘာ…။ ။
ရာသီဥတု မေကာင္းလို႔
ငါတို႔ အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ေတာင္ မထြက္ျဖစ္ဘူး
ငါ့ဦးေႏွာက္ေတြလဲ ေအးခဲလို႔
ငါ့ရဲ႕ကဗ်ာေတြ ဘာျဖစ္သြားလဲ ဘယ္မွာလဲ
သက္ျပင္းေငြ႕ေငြ႕နဲ႔
အရူးတစ္ပုိင္း၊ အရူးႏွစ္ပုိင္း
တစ္လံုးမွ မူးမယ္ဆိုလဲ တစ္လံုးခ်ကြာ
ငါကေတာ့ မေသာက္ဘဲ ခ်ာခ်ာလည္တဲ့ကမ႓ာမွာ
အမုန္းေတြ မရိွသင့္ဘူးဆိုတာကို ဟားတိုက္မယ္
လာရိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆဲမယ္
ဆင္ျခင္တုံတရားနဲ႔ အိမ္ကိုလြမ္းမယ္
ေလဒီဂါးဂါးနဲ႔ ရွက္ကီရာကို ေသာက္ျမင္ကပ္မယ္
ကိုယ္ဖက္ကို ကိုယ္ယက္ဖို႔ ငါတို႔မွာ ေျခႏွစ္ဖက္ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔
ႏွစ္ဖက္ရွတတ္တဲ့ မာနေတြနဲ႔
ဘ၀ကို ခုတ္ထစ္ျဖတ္ပိုင္းျပီး တစ္ပိုင္းခ်င္းဆီ မေ၀ငွႏိုင္ဘူး
မေက်နပ္ ေလျဖတ္ေပါ့
ဘ၀ေတြက အျခားျကီး
ကိုယ့္အပူ သူ႔အပူ ဘာလို႔ အကူးဆက္ခံမလဲဗ်ာ
ေနသာသလိုေန ... ထမ္းမထားနဲ႔ တဲ့
ဟုတ္ကဲ့
ေနသာသလိုေနပါတယ္... ထမ္းမထားပါဘူး
ေသြးေျကာထဲ စီးဆင္းေနတဲ့ အပ္လိုပဲ
ဘယ္အခ်ိန္ ႏွလံုးသားကို ထိုးဆိုက္မလဲ
ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိုက္
ရာသီဥတုမေကာင္းလို႔ပါ
ဒီကဗ်ာေျကာင့္ ေခါင္းကိုက္သြားတယ္ဆိုလဲ
ခြင့္လြတ္ပါ သူငယ္ခ်င္းတို႔
ကိုယ့္အပူ သူ႔အပူ ဘာလို႔ အကူးဆက္ခံမလဲဗ်... ေနာ္
ဘယ္ေတာ့မွ မရပ္တဲ့ ရထားတစ္စင္းေပၚမွာ
ငါတို႔အားလံုး စီးနင္းလိုက္ပါခဲ့ျကသလိုမ်ိဳး
ျကြင္းက်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ဘူတာေတြ
မေက်နပ္စရာအေျကာင္းမရိွပါဘူး
ငါ့ကို ထိုးေနခဲ့ျကတဲ့ လက္ညိဳးေတြအတြက္
ဒုကၡမွာ မေပ်ာ္ပိုက္ရင္ ဘ၀ဟာ ေျခာက္ကပ္ေနမွာေပါ့
ဒိုင္ယာရီေတြ မေကာင္းဆိုး၀ါးပူးကပ္လို႔
တကယ့္ေတာ့ အေမရယ္
ကၽြန္ေတာ္ ခဏခဏ
စိတ္ကူးယဥ္ျကည့္ဖူးတဲ့ ေကာင္းကင္ျကီးကိုယ္တိုင္ကိုက
ကၽြန္ေတာ့္အေပၚမွာ
(မညာမတာ) ေမွာင္မိုက္ခဲ့ဖူးတာပါဗ်ာ။
ငါ့စိတ္ အကိုင္းအဖ်ားေလးေပၚ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ျကီးလာနားေတာ့
သတိရစိတ္ေတြ ေကြးညႊတ္
ငါ့တနဂၤေႏြေတြ မိုးအံုးခဲ့ျပန္တယ္
ျမို႕ထဲလမ္းမေတြက အမွတ္တရ သိမ္းထုတ္ထားဖို႔ ရွည္လ်ား
မိုးေရထဲ လိ္မ္လိမ္မာမာေလး ႏွစ္ျမဳပ္ေနမယ့္ ျမိဳ႕ျကီးေပါ့
ငါ့ရဲ႕ အိမ္လြမ္းနာမွာ မင္းက ဒဏ္ရာအစစ္ပါ ရန္ကုန္
လက္ရိွေျပးလမ္းနဲ႔ တသားတည္းဆိုေပမယ့္
အလြမ္းေတြက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ရယ္ပါ
ရန္ကုန္ေရ... မင္းဆီမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ငါ့အိမ္မက္ေတြ
တစ္ေန႔ေတာ့ ငါျပန္လာယူမယ္
အခုေတာ့
ပန္းဆိုးတန္း၊ အေနာ္ရထာ၊ ၂၆လမ္းေတြေပၚ
လမ္းေတြေလွ်ာက္ေနခ်င္တယ္
ငါ့စိတ္ကေလးပဲ လႊတ္လိုက္ပါရဲ႕ ရန္ကုန္ရယ္
ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္။
ညက နာက်င္ျခင္းနဲ႔ေပါင္းဖက္
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မရိွျခင္းေတြ အလင္းဆံုးအခ်ိန္ေလ
ဒုကၡေတြ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ကို လွပါရဲ႕
ေလာကဓံေရ- ခင္ဗ်ားက အၿငိမ္မေနတဲ့ ဆူးပဲ -
ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားထဲမွာ- နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း
ဒီလိုဆိုေတာ့ အနာဂတ္လည္း အဓိပၸာယ္ မရိွဘူး
ရိွစုမဲ့စု အိပ္မက္အက်ိဳးအေၾကေလးေတြလည္း အဓိပၸာယ္မရိွဘူး
မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္နာရီေတြသာ ႀကီးထြား
ေသရာပါဒဏ္ရာနဲ႔ ညေတြ ခ်ည္းပဲ
ထားေတာ့
အေမ့ေလ်ာ့ခံ လမ္းမေတြအတြက္ ေျဖဆည္ရာ မ်က္ရည္မရိွ
အခ်န္လွပ္ခံေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြထဲလည္း တေစၧမေၾကာက္က်ားမေၾကာက္ပါပဲ
လမ္းတူတယ္ဆိုၾကေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း
အေမွာင္ထဲ
အထီးက်န္
ေျခရာေတြ မထင္က်န္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး။
ေဟ့လူ
ခင္ဗ်ားအျဖစ္က သနားစရာ
ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာမွာဘယ္သူရိွသလဲ ခဏခဏလွည့္လွည့္ၾကည့္
အဲဒီေလာက္ျဖစ္ေနရင္ ေနာက္ျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ပါလား
အခုေတာ့ ခင္ဗ်ားက ၾကက္ႀကီးလည္လိမ္
ေဟ့လူ
ကိုယ့္မ်က္ေခ်း ကိုယ္ျမင္မွာစိုးလို႔ မွန္ေတာင္မၾကည့္ဘူးတဲ့လား
ဘယ္လိုဘ၀ေပးမ်ိဳးနဲ႔ ရတဲ့ ေ႐ႊဥာဏ္ေတာ္ပါလဲေနာ္
ပုတ္ပုတ္သိုးသိုးနဲ႔ ခင္ဗ်ား႐ုပ္ကို ေ႐ႊခ်ထားပါလား
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိ
ေဟ့လူ
ငရဲျပည္ထိ အေခၚခံရမွာစိုးလို႔
ဓာတ္ေလွခါးေတာင္ သတိလက္လြတ္မစီးဘူးဆို
ျဖစ္ေနလိုက္တာေျပာပါတယ္
ကိုယ့္အကုသိုလ္ကို ကိုယ္ အေတာ္စိတ္ခ်
လိပ္ျပာေလးကိုေတာင္ လွန္႔ေနၿပီလားဗ်ာ
ေဟ့လူ
လာမယ္ဆိုရင္
အျပစ္ေတြ ေျပာင္ေအာင္ေဆးခဲ့
ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာကို လံုေအာင္ဖုံးခဲ့
ရိုးသားမႈကို ေက်ာပိုးခဲ့
ေနာက္ဆို
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်က္လံုးဒဏ္ေတြေအာက္မွာ
ခင္ဗ်ား ေသတာထက္ဆိုးသြားလိမ့္မယ္။
အိမ္မက္ေတြ ေတာင္လိုရာလိုပံု
ယံုၾကည္ျခင္းေတြ မခမ္းနားေတာ့ဘူး
ျဖစ္ပ်က္သမွ်ရပ္ေငးေနဖို႔ ငါကိုက တတ္ႏိုင္လြန္းတယ္
ဆင္ျခင္တံုတရားလည္း ခြ်န္းမအုပ္ႏိုင္ဘူး
စဥ္းစားဥာဏ္မ႐ိွဘူးလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး
ဒီေနရာမွာပဲ ရပ္တန္းက ရပ္ရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္
လုပ္စရာ႐ိွတာ ဆက္လုပ္ဖို႔
နာရီေတြ ခပ္ျမန္ျမန္လည္
ထံုအမွုနဲ႔ စီးဆင္း
ခပ္ျမန္ျမန္ ... ခပ္ျမန္ျမန္
အလြန္လွ်င္ျမန္စြာ
အခုမွ စနစ္တက် ေခ်ာ္လဲတယ္ဆိုတာ
႐ိွတဲ့ထမင္းနဲနဲေလးကိုပဲ အမ်ားႀကီး႐ိွသလိုအၾကာႀကီးစားတယ္
ဗိုက္ကေလး မ၀တ၀ကိုပဲ အ၀ႀကီးျဖစ္ေနသလို ေရေသာက္တယ္
ဆရာေျပာသမွ် တစ္စြန္းတစ္စၾကားျပီး သိသလိုလို ေခါင္းညိမ့္တယ္
တစ္လံုးမွနားမလည္တဲ့စာေတြကို နားလည္သလိုခပ္တည္တည္ေက်ာ္ဖတ္တယ္
ျဖစ္ေနပံုမ်ားေျပာပါတယ္
မိုး႐ြာေနတာသိရက္နဲ႔ ထီးမေဆာင္းဘူး
ဖိနပ္ထဲက ခဲလံုး၊ မ်ားမ်ားနင္းေပး႐ံုနဲ႔ ထြက္မသြားဘူး
ေမေမေရ...
ဒီေန႔ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အမွန္ေျပာဖို႔ ဘာေၾကာင့္မ်ားခက္ေနရပါလိမ့္။
ဒုကၡကိုမွ အလွဆင္လြယ္ၿပီး
အားလံုးအဆင္ေျပပါတယ္ ေျပာမိတယ္ေလ။
ႏွစ္ႏွစ္ဆိုတာ ဘာမွ မၾကာဘူး
ဒီေန႔ဆိုတာက ၾကာတယ္
အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲမသြားဘူး ဒီေနရာမွာပဲ ရပ္ေနခဲ့တာ
ေမးခြန္းေတြ အဖက္ဖက္က ထိုးႏွက္
ဒဏ္ရာေပၚ ဒဏ္ရာျဖတ္
႐ိုးသားမႈကို အစမ္းသပ္ခံဖို႔ ငါတို႔ရဲရင့္ခဲ့ၾကတာ
ဒီေနရာမွာပဲ ငါတို႔ ႏွလံုးေသြးေတြ ျမဳပ္ႏွံခဲ့တယ္
တူးေဖာ္ၾကည့္ၾက
ဒီေနရာမွာပဲ ငါတို႔ ခံစားခ်က္ေတြ ေလဟုန္စီးခဲ့
ဒီေနရာမွာပဲ လြတ္လပ္မႈကို ႐ွာေဖြ ျမတ္ႏိုးခဲ့
အမ်ားႀကီးမဟုတ္ရင္ေတာင္ အထိုက္အေလွ်ာက္ေတာ့ ေပးဆပ္ခဲ့ခ်င္တာပါ
႐ွားပါးလာတဲ့အခ်ိန္ေတြနဲ႔ ရင္းၿပီးေလ
မႏွစ္က လက္႐ံုးေျပာခဲ့သလိုပဲ
ဒုကၡေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲထက္ျမေနပါေစ
ရင္ခုန္သံေတြ လတ္ဆတ္ေနသေ႐ႊ႕
ငါတို႔စာမ်က္ႏွာေတြ ႐ိွေနဦးမယ္
အေသအခ်ာပါပဲ။
ကမၻာေျမႀကီးေပၚကို ေရာက္လာကတည္းက
လက္သီးက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္လို႔
မေက်နပ္ႏိုင္တဲ့ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈနဲ႔
သူတို႔ … ေလာကႀကီးကိုတစ္ခ်က္ေ၀့ၾကည့္တယ္
ဒီလိုနဲ႔
သဘာ၀တရားရဲ႕ ေသြးေၾကာထဲမွာ
အတၱေတြၿပိဳင္ဖို႔
သူတို႔ တက္တက္ႂကြႂကြအသက္႐ွဴမွန္ၾကေတာ့တယ္
အနည္းဆံုးေတာ့
တဖက္လူကို ထိုးႏွက္ဖို႔
သူတို႔အေရျပားေအာက္မွာ
ကိုယ္ပိုင္အမွန္တရားခၽြန္ခၽြန္တစ္ခု ဖြက္ထားၾကလိမ့္မယ္
ေကာက္က်စ္မႈအေၾကာင္းေျပာေတာ့ စကားလံုးေတြ သိပ္လွတာပဲ
ေထာင္ေခ်ာက္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ စကားေတြၾကား ဖြက္ထားၾကတယ္
ျပံဳျပတဲ့အျပံဳးမွာ ထက္ျမတဲ့ အစြယ္ေတြနဲ႔
ဟုတ္ကဲ့ … မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ …တဲ့။
© Blogger template Simple n' Sweet by Ourblogtemplates.com 2009
Back to TOP
