စိမ္းလန္းခြင့္မ႐ိွတဲ့ သစ္ေတာ
>> Tuesday, July 28, 2009
ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းလမ္းမေတြက
ေနရာတကာ ႐ွည္လ်ားလြန္းၾကလို႔
အေမွာင္ခ်ခံထားရတဲ့ ငါတို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးေတြကို
ထုပ္ပိုးေပးပို႔လိုက္ပါရဲ႕ ငါတို႔ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ရာေလးေတြေရ…
အခ်ိန္အဆအခ်ိဳးအစား မသိေတာ့
ဘ၀က အရသာ မေကာင္းဘူးတဲ့လား
မိုးေတြ အလကား ခ်ဳပ္, ခ်ဳပ္သြား
ေနေတြ အလကား ထြက္, ထြက္လာ
ငါတို႔ကေတာ့ ေပ်ာ္လို႔ေကာင္းေနၾကတုန္းလား
ေ၀ဒနာကိုယ္ထင္ျပမွ
ငါတို႔ကိုယ္ငါတို႔ လူနာမွန္းရိပ္မိ
ဒီအခ်ိန္က်မွ ႐ိွသမွ်အကုန္ေလာင္း
ဘယ္လိုေမာင္း, ေမာင္း ကံၾကမၼာေကာင္းကို မမီေတာ့ဘူး
လက္႐ံုးေရ…
ရာသီဥတုကပဲ ဆိုး႐ြားလြန္းသလား
ငါတို႔ကပဲ ပိန္ေညႇာ္လြန္းသလား
ဘယ္ၾကည့္ၾကည့္ သစ္ငုတ္ပင္ေတြခ်ည္းပဲ…
4 comments:
က်ေနာ္သိလုိက္တာကေတာ့ အခ်ိန္ေတြမက်န္ေတာ့ဘူး ဆိုတာပဲ.. ဒါေပမယ့္
မေနာ္ေၿပာသြားတာေလးကို
အမွတ္ရမိတယ္ကိုစိုင္း ...
စိုင္းေလာင္ပိန္းဆိုတာ
စကားလံုးေတြ ကို ေကာင္းေကာင္းႏိုင္နင္းတဲ႔
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ပဲ .....
ခ်ီးယားစ္ ကိုစိုင္းေရ ...
ကဗ်ာေလး အရမ္းေကာင္းသလို မန္ ့လို ့လဲ ေကာင္းသြားၿပီ။ :)
ရာသီၾကမ္းေအာက္မွာ ေခါင္းမာထားရတဲ့ သစ္ေတာေတြ.....။
Post a Comment