Pages

ခ်ည္တိုင္

>> Friday, July 31, 2009

ကာမဂုဏ္က ငါတို႔ကို ခ်ည္တုတ္ထားလိုက္တာ ႀကိဳးကအႀကီးႀကီး
ေလာဘရမက္ကလည္း အရင္ဘ၀ကဒိုင္ႏိုေစာ ၀င္စား
က႐ုဏာ႐ွင္လက္ကမ္းတာေတာင္မွ ပ်ားတုတ္ခံၿပီး ပ်ားရည္စက္ကိုတပ္မက္တုန္း
အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ညည္းၾကတယ္ေလ … စက္႐ုပ္ဘ၀ႀကီးပါတဲ့
ဘာျဖစ္လဲ
ငါကလည္း အဲဒီစက္႐ုပ္ပဲ ျဖစ္ခ်င္ေနတာ
အဲဒီမွာ ငါ့ရည္မွန္းခ်က္႐ိွတယ္
လြတ္လပ္မယ္ မွ်တမယ္
ဒါေပမယ့္
ငါျဖစ္မယ့္ စက္႐ုပ္မွာ လတ္ဆတ္တဲ့ႏွလံုးသားေတာ့ ပါရလိမ့္မယ္…။

4 comments:

အိုင္လြယ္ပန္ July 31, 2009 at 11:01 AM  

အဲဒီမွာ ငါ့ရည္မွန္းခ်က္႐ိွတယ္
လြတ္လပ္မယ္ မွ်တမယ္
ဒါေပမယ့္
ငါျဖစ္မယ့္ စက္႐ုပ္မွာ လတ္ဆတ္တဲ့ႏွလံုးသားေတာ့ ပါရလိမ့္မယ္…။

မွန္ပဗ်ာ :)

မယ္႔ကိုး July 31, 2009 at 11:16 AM  

ကဗ်ာေလးက ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္ေလး...ႀကိဳက္တယ္။

လင္းဒီပ August 1, 2009 at 7:25 AM  

လတ္ဆတ္တဲ့ႏွလံုးသားေၾကာင့္ပဲ စက္ရုပ္ဆန္ဆန္ မေတြးဘဲ လူသားဆန္ဆန္ ေတြးေတြးေနလို႕ ဒုကၡေရာက္ေနေပါ့...။

Angel Shaper August 2, 2009 at 12:31 AM  

ေအာက္ဆံုးက အပိုဒ္ေလး ထိတယ္။
ငါ့ရည္မွန္းခ်က္ရွိတယ္။ လြတ္လပ္မွ်တမယ္၊ စက္ရုပ္ျဖစ္ေပမယ့္ လတ္ဆတ္တဲ့ ႏွလံုးသားေတာ့ ပါရလိမ့္မယ္။ တဲ့....
လတ္ဆတ္တဲ့ ျဖဴျဖဴစင္စင္ႏွလံုးသားေလး ပိုင္ဆိုင္ပါေစေနာ္။

Post a Comment

Followers

အခု ေယာက္ ၾကည့္ေနတယ္
သင္ဟာ Dedicated Server
ေျမာက္ လာေရာက္ၾကည့္ရႈသူျဖစ္ပါတယ္။

  © Blogger template Simple n' Sweet by Ourblogtemplates.com 2009

Back to TOP