မာယာကမၻား အထက္ဆီကို
ငါ့ကို ေခၚခဲ့ၾက
ရီေ၀ေနတဲ့ ညီလာခံမွာ
မုသားေတြ စံုလင္စြာ …
အမုန္းကို ႏွစ္သက္သူအျဖစ္
သူတို႔ ဖန္ဆင္းၾက … ၿပီးေတာ့
နာမည္ကိုပါ ေပးခဲ့ၾက
ဒီလိုနဲ႔
သူနဲ႔ ငါဟာ
အတူတူေပါင္းသင္းလာရင္း ရင္ႏွီးခဲ့ …
ငါတို႔တစ္ေတြ လမ္းခြဲၾကေတာ့မယ္
အဲဒီအခါ
မင္းနာမည္ကို ငါေခၚဖို႔
မင္းေျပာတဲ့အခါ
ေသာကအတုကို မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ၿပီး
ငါ ျပန္ခဲ့ေတာ့တယ္
'သစၥာတရား'ေတြဆီကိုပါ …။
မိုးေတြေလ
႐ြာခ်ကုန္ၿပီ
စိုေပ့ေစ ... ငါတို႔ စိတ္ေအးလက္ေအး ဆက္ေလွ်ာက္ၾကမယ္
မိုးေတြေလ သည္းလိုက္ပံုက
ဒဏ္ရာေတြေတာင္ နက္၀င္သြား
ေသြးမတိတ္ေတးနဲ႔ ျမႇားေတြလို စိုက္၀င္လာ မိုးစက္မ်ား
အနီေရာင္ရင္ဘတ္နဲ႔ခံယူပါ့မယ္
မ်က္ရည္တိတ္ေတးအျဖစ္ေျပာင္းသြားတဲ့အထိေပါ့
မိုးေတြေလ ရက္စက္တဲ့ အေမွာင္ေတြ သြန္းခ်
စည္းပ်က္၀ါးပ်က္လမ္းေတြ တအိအိ ပိက်လာ
မေၾကာက္ေလနဲ႔
သန္မာတဲ့ငါတို႔ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ လဲမက်ေအာင္တြန္းလွန္
႐ုန္းကန္ရေလေလ ငါတို႔ေျခရာေတြ နက္ေလေလပဲ မဟုတ္လား
မိုးေတြေလ ေလာကဓံ
႐ြာႏွင့္ေလဦး
စိုေပ့ေစဦးေပါ့
ေျခလမ္းတိုင္း အဓိပၸာယ္႐ိွစြာ
ယံုၾကည္ျခင္းတရားအတြက္ ငါတို႔ ႐ြဲ႐ြဲအစိုခံတယ္
မိုးေတြေလ ... စိုေပ့ေစ
ငါတို႔ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္
မဆံုခင္ေ၀း ရင္တြင္ေဆြးၿပီး
ကိုယ္တည္းက်န္ရစ္ ကၽြန္႔အၿဖစ္က
သခင္မာန္ေလွ်ာ့ ၾကင္နာေတာ့မွ
ခ်စ္ပန္းဖူးသစ္ ပ်ိဳးတိုင္းၿဖစ္မည္
ခ်စ္မိုးေစြ႔ပါေစသား....
ငါ၏လက္ရာ ဤကဗ်ာသည္
လြန္စြာေၿပၿပစ္ ေရးတိုင္းၿဖစ္လည္း
သခင့္အလွ ထြန္းသစ္စကို
တုပယွဥ္ၿပိဳင္ မညြန္းႏိုင္ၿပီ
ေကာင္းၿခင္းမေရႏိုင္ၿပီတကား.....
ငါ၏သိကၡာ ဂုဏ္႐ွိန္၀ါသည္
လြန္စြာခန္႔တည္ ၿပည့္စံုၾကြယ္လည္း
သခင့္ထံ၀ယ္ ပိုးစုန္းငယ္သို႔
ခ်စ္ေရးငယ္သူပါတကား....
ငါ၏ခ်စ္ၿခင္း ၿမဲခိုင္လင္းသည္
လြန္စြာသန္႔စင္ ႐ႊန္းလဲ့သြင္လည္း
သခင့္ႏွလံုး စိန္ေတာင္တံုးကို
လွိဳက္စားစြမ္းၿပိဳင္ မေပ်ာ္ႏိုင္ၿပီ
မာေက်ာလွပါေပတကား...
ခ်စ္သူသခင္ စီမ္းဘုရင္သည္
တိမ္ေကာၫႊတ္ပါး ကၽြန္႔ရိပ္နား၀ယ္
ဘယ္ခါဘယ္ေန႔ ခိုလွံဳေမြ႔မည္
ၾကိဳကာမသိ မွန္းဆမိသည္
ၿမန္ဆံုးေရာက္ပါေစသား......
၀ါဂြမ္းျဖဴ…
ပိုးစုန္းၾကဴးတစ္ေကာင္ရဲ႕ လာရာလမ္းမွာ
မီးမထြန္းထားသလို
လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ရဲ႕ ပ်ံရာလမ္းမွာလည္း
ပန္းမခင္းထားဘူး -
၀ါဂြမ္းျဖဴ…
မင္းဆီလာတဲ့ လာရာလမ္းမွာ
လမင္းရဲ႕ အလင္းမရိွသလို
အသည္းႏွလံုးတံခါးခ်ပ္မွာလည္း
ေသာ့ ပိတ္မထားပါဘူး…
စိမ္းစိမ္းၾကည့္တဲ့ မ်က္လံုးေတြ -
ျပဳစားထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြ -
အေမွာင္က်ေစတဲ့ ဆံႏြယ္ေခြေတြ -
အားလံုးဟာ အစိမ္းသက္သက္ပါပဲ …
အမုန္းဆံုးလို႔ ႐ိုးသားခဲ့တာေတြ
အခ်စ္ကစလို႔ ျဖဴစင္ခဲ့တာေတြ
မ်က္ႏွာကိုေမးရင္ သိတာပဲ မဟုတ္လား … ၀ါဂြမး္ျဖဴေရ -
ဒါနဲ႔မ်ား
ငါ့ကို အက်ရည္ထဲ အဆိပ္ထည့္
ခြက္တစ္ခုနဲ႔ ၀ိဥာဥ္ကို
မာယာေတာထဲ လႊင့္ခဲ့ရက္ေလသလား …
© Blogger template Simple n' Sweet by Ourblogtemplates.com 2009
Back to TOP
