မိသားစု ကဗ်ာ
>> Thursday, November 15, 2007
တစ္ေယာင္ကိုတစ္ေယာက္ ႐ိုေသၾကရင္းနဲ႔
ငါတို႔ စကား၀ိုင္းထဲမွာ
ခုဆိုရင္ ငါးေယာက္ထိ႐ွိလာဘီ။ ။
ဘယ္က ေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ဒုကၡေတြကို
ခါးစည္းခံခဲ့တာ အေမ ေပါ့.....
အသိပညာေတြ အေလ့က်မေပါက္ဖို႔
စနစ္တက် ၫြန္ၾကားခဲ့တာ အေဖ ေလ......
တစ္ေယာက္ထဲ႐ွိတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္
သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအရေတာ့
ကၽြန္ေတာ္မွာ ေမာင္ႏွမ သံုးေယာက္တိတိ႐ွိခဲ့တယ္
မ်က္႐ည္နဲ႔ ပူေဆြးခဲ့ရတဲ့ ေန႔ေတြ႐ွိခဲ့လို႔လဲ
ေပ်ာ္႐ြင္ၿခင္းမိုးတိမ္ေတြကိုဖက္တြယ္ခြင့္ရခဲ့တာေပါ့
တစ္ေယာက္သံေယာဇဥ္ကို တစ္ေယာက္ ခ်ည္ေႏွာင္ၾက
ဘယ္လိုအသံမ်ိဳးနဲ႔မွေတာ့
ငါတို႔ စကား၀ိုင္း က ေသဆံုးခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး
အခ်ိန္က်လာရင္သာ
အလွ်ိဳလွ်ိဳခြဲထြက္သြားၾကမွာပါ
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
ႏွဳတ္မဆက္ေၾကးေပါ့။ ။
0 comments:
Post a Comment