အလြမ္းေတြ ခတဲ့ မနက္ၿဖန္မ်ား

ၿပိဳင္ၿမင္းေတြ
ဘယ္ေလာက္ဘဲ ခြာသံၾကမ္းပါေစ
အာ႐ုဏ္မွာေတာ့
အလင္းနဲ႔အတူ သူမ ကို
သတိရႏိုင္ပါေစ..........

ခေရေတြ.
ေၿမမွာေႂကြေနတာ..
လမိုက္ည ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြ
မ်က္ေတာင္ခတ္ ေနသလိုဘဲ
လမင္းနဲ႔တူတဲ့ သူမ..............

လူ႐ိုင္းေတြေနတဲ့ ေတာမွာ
စံပယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပြင့္ေနပါေစ
ရနံ႔ ကေတာ့ တစ္ေသြးထဲဘဲေလ
အခုခ်ိန္ထိ လတ္ဆတ္ေနတုန္းဘဲ

ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါဘူး
ငါ့ ရင္ခြင္မွာ ငါကိုယ္တုိင္ ကဗၺည္းေရးထုိးခဲ့လို႔..
ေက်ာခိုင္းသြားခဲ့သူကို မတားခဲ့မိရလားလို႔ေတာ့
`ေနာင္တ`ဆိုတာ ငယ္ငယ္က ေရးခဲ့ဖူးတဲ့
သင္ပုန္းၾကီးထဲမွာေတာင္ မပါခဲ့ဘူး

ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ပါ
အလြမ္းေတြေႂကြတဲ့ ဒီဇင္ဘာ မနက္ခင္းေတြမွာ
အိပ္မက္အေသေတြနဲ႔ ေ၀၀ါးေနလဲ
ငါ့ ဗုဒၶဟူး နာမ္းစားေလးနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး
ငါ အလို႐ွိ သေလာက္ ေၾကကြဲမယ္...

လက္႐ံုး