လြမ္းတဲ့ အေၾကာင္း III
>> Sunday, September 9, 2007
နာရီေတြ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ျဖတ္သန္းသြားတိုင္း
ငါ့အထီးက်န္မႈက ပိုၿပီး ျပန္႔ကား နာက်င္လာတယ္
ေကာင္မေလးေရ
႐ိုးအီေနၿပီျဖစ္တဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ပဲ လြမ္းေေၾကာင္း ကဗ်ာဖြဲ႕ရေတာ့မယ္
ထစ္ေငါ့ခဲ့တဲ့အေတြးေတြက ျပန္႔က်ဲသြားတိုင္း မင္းဆီပဲ
ငါ့ရဲ႕ ဖ႐ိုဖရဲမွာ မင္းက လွခ်င္တုိင္းလွေန
ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိဘူး
မင္းရဲ႕ ရယ္ဟန္ေလးမွာ ငါ့ညေနေတြ နီရဲေအးခ်မ္းခဲ့ရပါတယ္
ေကာင္မေလးေရ
ဒီလို မင္းကို မျမင္ရတဲ့ေန႔ေတြဆို
ငါ့ေကာင္းကင္မွာ အေရာင္မစံုတဲ့ သက္တန္႔ေတြပဲပြင့္
ဟာလာဟင္းလင္းသီခ်င္းမွာ ငါ့အေသြးအသားေတြ ပဲ့ေႂကြ
ဘာတစ္ခုမွလည္း အဆင္မေျပခ်င္ဘူး
ငါ့ရဲ႕ မေသမသပ္အလြမ္းက အနားစေတြ ဖြာလန္ၾကဲလို႔
ငါ့ကိုငါ မွန္ထဲျပန္ၾကည့္မိေတာ့လည္း ေ၀ဒနာအတံုးအခဲႀကီးပဲ ျမင္ေနရေတာ့တယ္
ဒီလိုပဲ ခင္းက်င္းျပသခဲ့ပါတယ္ ေကာင္မေလးရယ္
ငါက လြမ္းခဲ့သမွ် ေသခ်ာခ်င္တဲ့ ေကာင္ေလ …။ ။
0 comments:
Post a Comment